Marlowe and Shakespeare: The Critical Rivalry

سویر به جای ادعای هرگونه رقابت ادعایی بین مارلو و شکسپیر، دریافت ادبی این دو را هنگامی که نویسندگان در طول گفتمان انتقادی یا تولید هنری در کنار هم قرار می گیرند، بررسی می کند. این مطالعه با تمرکز بر نمونه‌های خاصی از 400 سال گذشته، با نظرات رابرت گرین در سال 1592 آغاز می‌شود و به دوران پس از 11 سپتامبر و 7/7 پایان می‌یابد.

این مطالعه نه تنها به منتقدان ادبی می‌پردازد. ارزیابی‌های آن‌ها، اما همچنین در مورد نمایشنامه‌نویسانی مانند افرا بهن، رمان‌نویسانی مانند آنتونی برگس، و کارگردانان سینما و تئاتر اواخر قرن بیستم. کار با نشان دادن این که چگونه شیوع اخیر مارلو به عنوان نویسنده ارواح شکسپیر به دلیل فضای توطئه، از جمله «پژواک باورها» که در حال حاضر در گفتمان فرهنگی و انتقادی ما نفوذ می کند، سرعت می گیرد.

p>

Instead of asserting any alleged rivalry between Marlowe and Shakespeare, Sawyer examines the literary reception of the two when the writers are placed in tandem during critical discourse or artistic production. Focusing on specific examples from the last 400 years, the study begins with Robert Greene’s comments in 1592 and ends with the post-9/11 and 7/7 era.

The study not only looks at literary critics and their assessments, but also at playwrights such as Aphra Behn, novelists such as Anthony Burgess, and late twentieth-century movie and theatre directors. The work concludes by showing how the most recent outbreak of Marlowe as Shakespeare’s ghostwriter accelerates due to a climate of conspiracy, including “belief echoes,” which presently permeate our cultural and critical discourse.