Enlightenment in an Age of Destruction: Intellectuals, World Disorder, and the Politics of Empire

این کتاب در مورد راه هایی است که روشنگری مدرن، به جای رهایی بشریت از استبداد، ما را در معرض بندگی جدیدی قرار داده است که توسط سیستم های دستکاری توده ای، هوشیاری الکترونیکی، مصرف گرایی اجباری، و وحشت های یک به ظاهر پایان ناپذیر تحمیل شده است. جنگ جهانی علیه ترور اهداف فکری اصلی این عنوان عبارتند از: تحلیل منظره، نقد روشنگری مشیتی و بررسی دیالکتیک اثباتی. در این مورد، منظره، فرسودگی صنایع فرهنگ است، وارونگی کامل واقعیت و وجود ما. روشنگری مشروطیت نه تنها نقد شکست روشنگری، بلکه بر مثله شدن روشنگری های تاریخی است. دیالکتیک مثبت نشانگر دوره جدیدی از مشارکت فکری در ساختن آینده تاریخی ماست. در دوره‌ای که دموکراسی‌های ملی به نظر یک طنز امپراتوری می‌آیند، برای روشنفکرانی که با این همه ویرانی روبه‌رو شده‌اند، کافی نیست که آرامانه مقاومت را توصیه کنند. بنابراین، این کتاب سنت‌های نظری آمریکایی، بریتانیایی، فرانسوی و آلمانی را به چالشی انعکاسی با مفهوم روشنفکر به‌عنوان منتقد گره می‌زند و در عوض سنت‌های متجاوزانه رهبری فرهنگی را استدلال می‌کند.

This book is about the ways in which modern enlightenment, rather than liberating humanity from tyranny, has subjected us to new servitude imposed by systems of mass manipulation, electronic vigilance, compulsive consumerism, and the horrors of a seemingly unending global war on terror. The main intellectual aims of this title are the following: the analysis of spectacle, the criticism of providential enlightenment, and the examination of positive dialectics. The spectacle, in this case, is the apotheosis of the culture industries, a total inversion of reality and of our existences. Providential enlightenment is not only a critique of the failure of enlightenment, but of the mutilation of historical enlightenments. Positive dialectics signal a new era of intellectual engagement in the construction of our historical future. During a time in which national democracies seem an imperial farce, it is not enough for intellectuals faced with all this destruction to blithely recommend resistance. The book thus ties American, British, French and German theoretical traditions into a reflexive challenge to the notion of intellectual as critic, and argues instead for a trespassive tradition of cultural leadership.