Art of a Jewish Woman: The True Story of How a Penniless Holocaust Escapee Became an Influential Modern Art Connoisseur

اول از هولوکاست و فقر کشور فرار کرد. پس از آن، او در بسیاری از دنیاها نقل مکان کرد. و در هر یک از آنها نشان خود را گذاشت.
\"هنری ماسی هرگز پلک نمی‌زند و تواریخ شگفت‌انگیزی از زندگی در دیاسپورا را خلق می‌کند. فقط یک پسر می‌تواند این روح پرشور را تسخیر کند، که هم از آدولف هیتلر و هم از جو مک کارتی فرار کرد.\" -پتی فریدمن، نویسنده بیش از حد یهودی

هنر یک زن یهودی یک خاطرات و بیوگرافی است. مادر Massie، زنی درخشان و زیبا که از هولوکاست فرار کرد و در بسیاری از بحرانی ترین دوره های قرن بیستم شرکت کرد. بخشی از زندگی‌نامه تاریخی، پیوند روابط فرهنگی اروپا از دوران جنگ جهانی دوم با تاریخ هنر مدرن، و بخشی از آن عاشقانه‌های الهام‌بخش، پرتره‌ای زنده از فلیس به‌عنوان روحی تسلیم‌ناپذیر، و جسارت و انعطاف‌پذیری او چراغی از امید است.

\"روشن ترین افشاگری در مورد هولوکاست و تاریخ اروپا که من خارج از کتاب های درسی خوانده ام... خواندنی محورکننده، نادر و فراموش نشدنی.\" -A Libraria Bookish

\"بیوگرافی که یک زندگی شگفت انگیز را شرح می دهد ... روشن به جای خفه کننده.\" -یک جهان در کلمات

از نویسنده:
من تمام عمرم به قصه های مادرم گوش داده بودم و می خواستم آنها را به اشتراک بگذارم. او فراری از یک کشور لهستانی بود که توسط نازی ها از بین رفت، یک فعال سیاسی دبیرستانی در لیتوانی، یک دانشجوی دانشگاه در فرانسه که اولین عشق خود را به طرز غم انگیزی از دست داد، یک طرفدار همزیستی اعراب و یهودیان در فلسطین بود که در اسارت گرفتار شد. اولین انتفاضه در سال 1936 و ورود بی پولی به آمریکا در سال 1937.

اما هنگامی که درگذشت، یکی از مهم ترین مجموعه های هنر مدرن در جهان را گردآوری کرده بود و یک مدرس دانشگاه در این زمینه بود.

زمانی که او در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، میسوری در مورد هنر مدرن سخنرانی می کرد، زنان جوان نزد او هجوم آوردند. او آنها را در مورد زندگی عاشقانه خود توصیه می کرد و در آموزش آنها را راهنمایی می کرد. او هرگز از جنبش فمینیستی صحبت نکرد، با این حال یکی از دانشجویان کالجش گفت: اوج فمینیسم در دهه 1970، "او یک زن اساسی مدرن بود. موهای کوتاه [مثل آدری هپبورن]، آن لباس ها [فولکلور رنگارنگ در طول روز، سیاه و سفید دامن تا زانو با تاپ مشکی عصر]، آن اندام ریزه و دوست داشتنی با چشمان قهوه ای درشت. او زنده، نیرومند، مستقل و چالش برانگیز بود.»

در نوشتن درباره او متوجه شدم اولین باری که چگونه تجربه او از دست دادن عزیزانش به دست نازی ها به پسر آمریکایی اش منتقل شد.

اما به‌عنوان یک روان‌پزشک، من به داستان فلیس جذب شدم، زیرا در مواجهه با آسیب‌های عاطفی وحشتناک، انعطاف‌پذیری زیادی را نشان می‌دهد. زندگی او نشان می‌دهد که چگونه ادامه دادن در طول روزهایی که چیزی جز این باور ندارد که \"روزی چیزی خواهم داشت\" می‌تواند ابزار قدرتمندی برای بقا باشد.

گزیده:
*در داخل ساختمان سنگی، یک افسر بریتانیایی اسناد سفر مسافران را بررسی کرد. وقتی نوبت به فلیس رسید، سرهنگ یونیفرم ترد به شانه های برهنه و لباس كتان بژ و كرم كوتاهش نگاه كرد. در گواهی ازدواجی که روز قبل توسط یک خاخام در بیروت صادر شد، آمده بود که آنها زن و شوهر بودند. مرد دچار سوء تغذیه به نظر می رسید. ریش قرمز و گوش‌های بلندی داشت و عینک بزرگ صورتش را پوشانده بود. کت و شلوار مشکی او کاملا گرد و خاکی بود و سرش با یک فدورا سیاه بزرگ حسیدی پوشیده شده بود. این زوج با هم صحبت نکردند. به سرهنگ دستور داده شد که سهم خود را در مرز انجام دهد تا از ورود مهاجران غیرقانونی به فلسطین جلوگیری کند. او ابتدا به زبان انگلیسی که او نمی دانست از فلیس پرسید، سپس به فرانسوی، "آیا شما دو نفر ازدواج کرده اید؟"

\"بله، البته" او به او پاسخ داد.

\"چه زبان مشترکی با هم دارید؟" او ادامه داد و این حقه را بررسی کرد.

اما فلیس و شوهرش که به تازگی گواهینامه گرفته بود هیچ زبان مشترکی نداشتند. او به عربی و عبری صحبت می کرد و او به زبان لهستانی، فرانسوی، آلمانی، ییدیش و مقداری روسی صحبت می کرد. او به زبان فرانسوی خوش آهنگ و بی نقص گفت: «زبان عشق» و در حال معاشقه با سرهنگ.

او ویزای ورود او را مهر زد.*

**

First she escaped the Holocaust and the poverty of the shtetl. After that, she moved in many worlds. And in every one she made her mark.
"Henry Massie never blinks as he creates an astonishing chronicle of a life in diaspora. Only a son could capture this passionate spirit, who escaped both Adolf Hitler and Joe McCarthy." -Patty Friedmann, author of Too Jewish

Art of a Jewish Woman is a memoir and biography of Massie's mother, a brilliant and beautiful woman who escaped the Holocaust and participated in many of the most critical periods of the 20th Century. One part historical biography, weaving World War II era European cultural relationships with the history of Modern Art, and one part inspirational romance, it paints a vivid portrait of Felice as an indomitable spirit, her boldness and resilience a beacon of hope.

"The most clear expose on the Holocaust and European history that I've read outside of text books ... A mesmerizing, rare and unforgettable read." -A Bookish Libraria

"A biography that chronicles an amazing life ... Vivid rather than stuffy." -A Universe in Words

From the author:
I had listened to my mother�s tales all my life and wanted to share them. She was an escapee from a Polish shtetl wiped out by the Nazis, a high-school political activist in Lithuania, a university student in France who lost her first love tragically, a partisan for Arab-Jewish co-existence in Palestine who was caught in the first intifada in 1936, and a penniless arrival to America in 1937.

Yet when she died she had amassed one of the most important collections of Modern Art in the world and was a university lecturer on the subject.

When she was lecturing on modern art at Washington University in St. Louis, Missouri, young women flocked to her. She advised them on their love-life and mentored them in their education. She never spoke of the Feminist movement, however one of her college students said height of feminism in the 1970s, "She was the quintessential modern woman. That short hair [like Audrey Hepburn's], those clothes [colorful folkloric during the day, black skirt to the knee with a black top in the evening], that lovely petite body with the big brown eyes. She was alive, forceful, independent and challenging."

In writing about her, I understood for the first time how her experience of losing loved ones to the Nazis had been passed on to her American son.

But as a psychiatrist, I was drawn to Felice�s story because it shows so much resilience in the face of terrible emotional trauma. Her life dramatizes how just keeping on through days of having nothing but a belief that "someday I will have something," can be a powerful survival tool.

Excerpt:
*Inside the stone building, a British officer examined passenger's travel documents. When Felice's turn came, the crisply uniformed colonel looked at her bare shoulders and her short beige and cream linen dress. A marriage certificate issued the day before by a rabbi in Beirut said they were husband and wife. The man looked malnourished. He had a red beard and long ear-locks, and large spectacles covered his face. His black suit was all dusty, and his head was covered with a large Hassidic black fedora. The couple did not speak to each other. The colonel was under orders to do his part at the border to stop the flow of illegal immigrants into Palestine. He asked Felice first in English, which she didn't know, then in French, "Are the two of you married?"

"Yes, of course," she answered him.

"What language do you have in common?" he continued, probing the ruse.

But Felice and her newly certificated husband had no language in common. He spoke Arabic and Hebrew, and she Polish, French, German, Yiddish, and some Russian. "The Language of love," she said in perfect melodious French, not missing a beat, flirting with the colonel.

He stamped her entry visa.*

**