Student Motivation: The Culture and Context of Learning

از زمان ظهور آزمون هوش، ما به دستاوردهای استثنایی از نظر ویژگی های شناختی فکر کرده ایم. ما کلمات و عباراتی مانند "نابغه"، "هوش بالاتر از متوسط"، "متوسط" و "نقص ذهنی" را برای توصیف سطوح مختلف توانایی شناختی داریم. در ایالات متحده، استفاده گسترده از آزمون‌های هوش به دنبال موفقیت در جنگ جهانی اول بود، و برای نیم قرن بعدی، آزمون‌های آلفا و بتا ارتش، معیارهای اصلی برای پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی و حرفه‌ای بودند. یادگیری عمدتاً در آزمایشگاه‌ها مورد مطالعه قرار می‌گرفت و نظریه‌های رفتارگرایی که غالب بودند عمدتاً با تغییرات در رفتار آشکار سروکار داشتند. در نتیجه تأثیر نسبتاً کمی از تحقیقات یادگیری بر روی مفاهیم مربوط به شناخت و هوش وجود داشت. گذار از رفتارگرایی به روان‌شناسی شناختی که در دهه‌های 1940 و 50 آغاز شد، در دهه‌های 1970 و 80 شکوفا شد و پیشرفت زیادی در درک یادگیری، حافظه و تفکر حاصل شد. در دهه‌های پس از جنگ جهانی اول، بحث‌های زیادی در مورد تأثیر احتمالی شرایط محیطی بر هوش وجود داشت، اما به طور کلی اعتقاد بر این بود که توانایی‌های شناختی اندازه‌گیری شده با آزمون‌های هوش توسط وراثت تعیین می‌شوند. آزمون های هوش توانایی های شناختی به طور قابل ملاحظه ای با عملکرد تحصیلی همبستگی داشت. بنابراین استفاده از آنها در تعیین اینکه کدام دانش‌آموز به کمک ویژه در مدرسه نیاز دارد یا اینکه کدام دانش‌آموز توانایی کار در دانشگاه را دارند، به طور گسترده پذیرفته شد. همانطور که روانشناسی شناختی غالب شد، آشکار شد که اگرچه وراثت مهم است، اما هوش شامل توانایی های قابل یادگیری است.

Ever since the advent of the intelligence test we have thought of exceptional achievement in terms of cognitive attributes. We have words and phrases like "genius," "above average intelligence," "average" and "mentally deficient" to describe different levels of cognitive ability. In the United States widespread use of intelligence tests followed the success of the in World War I, and for the next half-century Army Alpha and Beta Tests intelligence tests were the major measures used to predict school and vocational achievement. Learning was primarily studied in laboratories, and the behaviorist theories that were dominant largely dealt with changes in overt behavior. As a result there was relatively little influence of learning research on concepts involving cognition and intelligence. The transition from behaviorism to cognitive psychology that began in the 1940's and 50's came into full flower in the 1970's and 80's, and great progress was made in understanding learning, memory, and thinking. In the decades following World War I there had been many debates about the possible influence of environmental conditions on intelligence, but the cognitive abilities measured by intelligence tests were generally believed to be determined by heredity. The intelligence tests of cognitive abilities correlated substantially with academic performance; so their use in determining which students needed special help in school or which students were capable of university work was widely accepted. As cognitive psychology became dominant, it became apparent that although heredity was important, intelligence consisted of learnable abilities.