On the Existence of God: Lectures given at the Universities of Würzburg and Vienna (1868–1891)

از آثار فرانتس برنتانو (1838-1917) که تا کنون به چاپ رسیده است، شاید هیچ کدام برای ارائه ایده روشنی از روح انگلیسی انسان مناسبتر نباشد که این جلد از سخنرانی های او در مورد اثبات وجود خدا . برای درک متافیزیک او بهتر است کتاب نظریه مقولات را بخواند. برای تسلط بر نکات ظریف روانشناسی او، بهتر است روانشناسی از دیدگاه تجربی را بخوانید. برای قدردانی از نظریه اخلاقی او، بهتر است کتاب «منشأ شناخت ما از درست و نادرست» یا برای بررسی دقیق‌تر، «بنیاد و ساخت اخلاق» را بخوانید. اما برای اینکه ببینیم چه چیزی به برنتانو اشتیاق و فداکاری برای انجام این همه کار و علاوه بر آن خیلی بیشتر داده است، باید دریابیم که برنتانو خود این کار فلسفی را چه می‌داند. و این زمانی آشکارتر ظاهر می شود که او تلاش های فلسفی خود را به موضوعی که از همه مهمتر می دانست، یعنی الهیات طبیعی، خم می کند. زیرا برنتانو، مانند سقراط، نوعی شور مذهبی را در فلسفه خود به ارمغان آورد، دقیقاً به این دلیل که او آن را بسیار بهتر از دین با مسائلی که به قلب ما نزدیک است، می دید.

Of the works by Franz Brentano (1838-1917) which have appeared in thus far, perhaps none is better suited to convey a clear idea of the English spirit of the man that this volume of his lectures on proving the existence of God. In order to understand his metaphysics, it would he better to read The Theory of Categories; in order to master the finer points of his psychology, it would be better to read Psychology From an Empirical Standpoint; in order to appreciate his ethical theory, it would be better to read The Origin of Our Knowledge of Right and Wrong or, for a more thorough treatment, The Foundation and Construction of Ethics. But in order to see what it was that gave Brentano the enthusiasm and dedication to do all that work and much more besides, it is necessary to find out what Brentano believed the philosophical enterprise itself to be; and this comes forth most vividly when he bends his philosophical efforts to the subject he considered most important of all, namely, natural theology. For, like Socrates, Brentano brought a kind of religious fervor to his philosophy precisely because he saw it as dealing much better than religion does with the matters that are closest to our hearts.