„Der Mensch wird am du zum Ich“: Eine Auseinandersetzung mit der Dialogphilosophie des XX. Jahrhunderts

این اثر به شکل تحلیل تطبیقی ​​طرح‌های دیالوگ فردیناند ابنر، مارتین بوبر، کارل یاسپرس، گابریل مارسل و کارل لویت است.
هدف اصلی درک معنای بین‌ذهنی است که به معنای بین‌شخصیتی و بین‌شخصیتی است. گفت و گو برای توسعه هویت انسانی است. حتی اگر انسان به دلیل ساختار روانی و فیزیکی خود فردی منحصر به فرد باشد که زندگی نامه منحصر به فرد و رابطه ای منحصر به فرد با خود داشته باشد، هویت او در نهایت مبتنی بر رابطه با انسان دیگر است.
اما افراد باید در گفتگو با هم به عنوان یک وحدت بی رویه نباشید، بلکه به عنوان یک رویارویی بین فردی در میان تنوع بی نهایت تفاوت های فرهنگی، اجتماعی، مذهبی یا سیاسی. بنابراین، گفتگوی بین فردی ناگزیر یک اثر متقابل تفاوت و برابری، استقلال و پیوستگی است.
سارتر و لویناس نیز به عنوان مخالف مفاهیم دیالوگ مورد بحث قرار می گیرند. سارتر و لویناس به دور از رویکرد گفت و گوی اندیشه فلسفی، با این وجود، هر چند به شیوه ای غیر از دیالوگ، به جنبه های مهم هویت و رابطه در مواجهه با دیگری بودن دیگری می پردازند.

Die Arbeit hat die Form einer vergleichenden Analyse der dialogischen Entwürfe von Ferdinand Ebner, Martin Buber, Karl Jaspers, Gabriel Marcel und Karl Löwith.
Die Hauptintention ist es, die Bedeutung der Intersubjektivität, die als Zwischenmenschlichkeit und Dialog zu verstehen ist, für die Entwicklung der menschlichen Identität darzustellen. Auch wenn der Mensch aufgrund seiner psychischen und physischen Konstruktion ein einzigartiges Individuum ist, das eine einmalige Biographie und ein einmaliges Verhältnis zu sich selbst hat, gründet seine Identität letztendlich in der Relation zum anderen Menschen.
Das dialogische Miteinandersein der Menschen soll jedoch nicht als eine unterschiedslose Einheit, sondern als eine zwischenmenschliche Begegnung innerhalb der unendlichen Vielfalt kultureller, sozialer, religiöser oder politischer Unterschiede verstanden werden. Der zwischenmenschliche Dialog ist daher zwangsläufig ein Wechselspiel von Verschiedenheit und Gleichheit, von Eigenständigkeit und Verbundenheit.
Als Gegenpositionen zu den dialogischen Konzeptionen werden auch Sartre und Lévinas thematisiert. Sartre und Lévinas, die zwar vom dialogischen Ansatz des philosophischen Denkens weit entfernt sind, greifen jedoch, auch wenn auf eine andere als auf die dialogische Art und Weise, wichtige Aspekte der Identität und Relationalität angesichts der Andersheit des anderen Menschen auf.