دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1a ed.]
نویسندگان: Christopher Hitchens
سری:
ناشر: Globo
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 0
زبان: Portuguese
فرمت فایل : MOBI (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 192 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Últimas Palavras به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کلمات اخر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سال 2010، کریستوفر هیچنز، روزنامهنگار و مجادلهگر بریتانیایی مجبور شد برای راهاندازی کتاب خاطرات خود Hitch-22 به طور ناگهانی تور را متوقف کند. تشخیص سرطان پیشرفته تغییر اساسی در زندگی او را تعیین کرد. این روشنفکر نیکوتین و الکل، جای خود را به یک بیمار رواقی در جستجوی درمانی داده است - کاری که اغلب سخت و دلهره آور است، اما هیچنز شجاعانه تا پایان دسامبر 2011 با آن روبرو شد. هیچنز از طریق ستونی که سال ها در مجله Vanity Fair امضا کرد، نه تنها علناً به این بیماری اذعان کرد، بلکه شروع به توصیف وخامت تدریجی سلامت خود در نتیجه درمان شیمی درمانی کرد - بدون اشاره به احساساتی بودن، اما با این ویژگی. زور و شوخ طبعی سبک شما مجموعه این مقالات و همچنین یادداشتهای پراکنده به جای مانده از نویسنده، Ultimas Palavras را تشکیل میدهند، عنوانی پس از مرگ که در همان ماه انتشار جهانی آن به برزیل میرسد. در آخرین کلمات، هیچنز، یکی از نامهای بزرگ الحاد مدرن، بدخواهانی را که سرطان را با انتقام الهی مرتبط میدانند، مورد تمسخر قرار میدهد، تأثیر عملی نماز را زیر سؤال میبرد و از حضور صلیبها در اتاقهای بیمارستان مذهبی شورش میکند – اما او از مظاهر آن سپاسگزار است. همبستگی دریافت شده از افراد با اعتقادات متفاوت. او که ناظر زیرک رفتار انسان است، به نحوه برخورد مردم با قربانیان سرطان فکر می کند و نکات آداب طعنه آمیزی را برای این موارد به کار می گیرد. او که مدافع علم و عقل است، ضمن انتقاد از شیوه کار نهادهای بهداشتی و متخصصان، با تحسین و امید به پیشرفتهای پزشکی اشاره میکند. هیچنز هنگام نوشتن در مورد خود در مواجهه با انتظار مرگ، جدایی قابل تحسینی از خود نشان می دهد. او بدون ترحم به خود، و با همان صداقتی که با آن فقر جسمانی خود را شرح می دهد، اعتقادات قدیمی را زیر سوال می برد (مانند جمله نیچه ای "آنچه مرا نکشد، من را قوی تر می کند" که برای نویسنده معنی نداشت. پس از جلسات شیمی درمانی بسیار ناتوان کننده). شجاعت شفافیت، که یک عمر را هدایت کرده بود، همانطور که آخرین – و شاید بهترین – سخنان کریستوفر هیچنز گواهی می دهد، تا پایان بدون تغییر باقی ماند.
Em 2010, o jornalista e polemista britânico Christopher Hitchens foi obrigado a interromper subitamente a turnê de lançamento de seu livro de memórias Hitch-22. O diagnóstico de um câncer em estado avançado determinava, então, uma guinada radical em sua vida. O intelectual bon vivant movido a nicotina e a álcool cedeu espaço a um estoico paciente em busca de cura – um empreitada frequentemente árdua e desencorajadora, mas que foi encarada com destemor por Hitchens até o fim, em dezembro de 2011. Por meio da coluna que assinou por anos na revista Vanity Fair, Hitchens não só assumiu a doença publicamente como passou a descrever a gradual deterioração da própria saúde decorrente do tratamento por quimioterapia – sem um pingo de sentimentalismo, mas com a contundência e o humor característicos de seu estilo. A coletânea desses artigos, bem como anotações esparsas deixadas pelo autor, compõe Últimas palavras, título póstumo que chega ao Brasil no mesmo mês do lançamento mundial. Em Últimas palavras, Hitchens, um dos grandes nomes do ateísmo moderno, ironiza detratores que associam o câncer a uma vingança divina, questiona o efeito prático das orações e revolta-se com a presença de crucifixos nos quartos de hospitais religiosos – mas se mostra grato pelas manifestações de solidariedade recebidas de pessoas das mais diversas crenças. Observador arguto do comportamento humano, reflete sobre como as pessoas tratam vítimas do câncer e arrisca sarcásticas dicas de etiqueta para esses casos. Defensor da ciência e da razão, comenta os avanços da medicina com admiração e uma ponta de esperança, enquanto critica o modus operandi das instituições e profissionais de saúde. Ao escrever sobre si mesmo diante da expectativa da morte, Hitchens revela admirável desprendimento. Sem autopiedade, e com a mesma honestidade com que detalha sua decrepitude física, põe em xeque antigas convicções (como o enunciado nietzscheano “o que não me mata me fortalece”, que deixou de ter sentido para o autor depois das altamente debilitantes sessões quimioterápicas). A coragem da transparência, que havia pautado toda uma vida, manteve-se inalterada até o fim, como atestam as últimas – e talvez as melhores – palavras de Christopher Hitchens.