Zwischen Traum und Alptraum: Studien zur französischen und deutschen Literatur des frühen 20. Jahrhunderts

رویاها متعلق به پتانسیل خلاقیت طبیعی انسان ها هستند، کابوس ها از ترس های اولیه آنها تغذیه می کنند. از زمان رمانتیسیسم آلمانی، هر دو جنبه با تاکید بیشتر و بیشتر به سمت طراحی های زیبایی شناختی پیش می روند.

ناجا کالتواسر توسعه اتحاد بین تولید زیبایی شناختی و تجربه شبانه را تحلیل می کند. او با استفاده از آثار شش نویسنده فرانسوی و آلمانی زبان از اوایل قرن بیستم، این تز را بررسی می کند که رویا به دلیل ویژگی های خاص خود، به ویژه برای نمادسازی و انتقال مشکلات در جامعه مدرن مناسب است. تحقیقات او نشان می‌دهد که برای برتون، لیریس، کوئنو از فرانسوی‌ها و هیم، کافکا و کوبین از جهان آلمانی‌زبان، رویا به استعاره‌ای از یک ذهنیت جدید و بیگانگی مدرن تبدیل می‌شود.

Träume gehören zum natürlichen kreativen Potenzial des Menschen, Alpträume nähren sich von seinen Urängsten. Beide Aspekte drängen seit der deutschen Romantik immer nachdrücklicher in die ästhetischen Entwürfe.

Nadja Kaltwasser analysiert die Entwicklung der Allianz von ästhetischer Produktion und nächtlichem Erleben. An den Werken von sechs französischen und deutschsprachigen Autoren des frühen 20. Jahrhunderts überprüft sie die These, dass sich der Traum durch seine spezifischen Merkmale besonders eignet, Problemstellungen der modernen Gesellschaft zu symbolisieren und zu transportieren. Ihre Untersuchung zeigt, dass der Traum für Breton, Leiris, Queneau aus dem französischen und Heym, Kafka und Kubin aus dem deutschen Sprachraum zur Metapher einer neuen Subjektivität und moderner Entfremdung wird.