Zwischen Reformeifer und Ernüchterung: Übergänge in beruflichen Lebensläufen

ما بیش از سه دهه در موضوع اصلاح نظام انتقالی سابقه داریم. عباراتی مانند «جنگل اندازه گیری» و «حلقه صف» که به عنوان یک پیشنهاد موقت حمایت در نظر گرفته شده است، شاهد ناامیدی نسبت به تحقق ادعاهای اصلاحات در انتقال از مدرسه به آموزش است. با این وجود، شور و شوق اصلاحات همچنان ناگسستنی است. تعداد زیاد برنامه‌ها و ابتکارات نه تنها نشان‌دهنده آگاهی فزاینده از این مشکل است، بلکه نیاز به اصلاحات، به ویژه به دلیل اصلاحات، در حال افزایش است. از تحقیقات سازمانی مشخص شده است که یک نتیجه اساسی اصلاحات، ایجاد نیاز به اصلاحات بیشتر است، به این معنی که اصلاحات قبلی رضایت بخش تلقی می شود و در عین حال تقاضا برای اصلاحات آینده در حال افزایش است. پس از خوش بینی برنامه ریزی و کنترل در دهه 1980، اکنون کیفیت جدیدی در بحث در مورد سیستم انتقالی مشاهده می شود. انتقاد غالباً به‌طور تجربی اثبات‌شده از سیستم انتقال - عدم وضوح، عدم کارایی، هزینه‌های بیش از حد، انگ زدن به جوانان بدون مکان آموزشی - خود به موضوع اصلاحات تبدیل شده است. مقالات این مجلد ناامیدی در غلبه بر مشکل گذار را برمی دارند و رویکردهای نظری و تجربی بیشتری را مورد بحث قرار می دهند.

Bei der Frage der Reformierung des Übergangssystems können wir auf eine über drei Jahrzehnte dauernde Geschichte zurückblicken. Als temporäres Unterstützungsangebot gedacht, zeugen Begriffe wie „Maßnahmedschungel“ und „Warteschleife“ von einer Ernüchterung hinsichtlich der Realisierung von Reformansprüchen beim Übergang von der Schule in die Ausbildung. Dennoch ist der Reformeifer nach wie vor ungebrochen. Die Vielzahl an Programmen und Initiativen signalisieren nicht nur ein wachsendes Problembewusstsein, sondern auch, dass nicht zuletzt durch die Reformen der Reformbedarf steigt. Aus der Organisationsforschung ist bekannt, dass ein wesentliches Resultat von Reformen die Erzeugung eines Bedarfs für weitere Reformen ist, was dazu führt, dass bisherige Reformen als unbefriedigend wahrgenommen werden und gleichzeitig die Ansprüche an zukünftige Reformen wachsen. Nach dem Planungs- und Steuerungsoptimismus der 1980er Jahre lässt sich gegenwärtig eine neue Qualität in der Diskussion um das Übergangssystem zu verzeichnen. Die vielfach empirisch belegte Kritik am Übergangssystem – Unübersichtlichkeit, mangelnde Effizienz, zu hohe Kosten, Stigmatisierung von ausbildungsplatzlosen Jugendlichen – wird selbst zum Gegenstand der Reformen. Die vorliegenden Beiträge in diesem Band greifen die Ernüchterung bei der Bewältigung der Übergangsproblematik auf und diskutieren weiterführende theoretische und empirische Ansätze.