Zur Kausalen Histogenese des Knorpels: W. Roux’s Theorie und die Experimentelle Wirklichkeit

عنوان فرعی این مقاله ممکن است چالش برانگیز به نظر برسد. از این گذشته، او اعلام می کند که تجربه تجربی با آنچه از اظهارات نظریه ای انتظار می رود متفاوت خواهد بود که در طول بیش از 80 سال تفکر بافت شناسان را بیش از پیش تعیین کرده و در نهایت بر دکترین بی چون و چرای تسلط یافته است. با این حال، هنگامی که شروع به آزمایش با بافت های همبند و پشتیبان کردید، به زودی با استثناهای شگفت انگیزی در مجموعه نتایج خود مواجه خواهید شد. یعنی، روی شخصیت‌های بافتی که از نظر تئوری نمی‌توان بیش از آن انتظار داشت که فرد بتواند آن‌ها را بعداً از شرایط مکانیکی مکان‌های مبداشان استخراج کند. این نوع از مکانیک‌های رشد، که برخلاف قوانین هستند - که در ابتدا به عنوان "یافته‌های ثانویه" تلقی می‌شدند - می‌توانند در نهایت با افزایش تعداد تلاش‌ها آنقدر متداول شوند که ادامه صحبت از "تصادف" یا "استثنا" بسیار مشکوک باشد. بهانه. - به عبارت دیگر: اگر آزمایش‌های خود را بر اساس نظریه‌ای قرار داده‌ایم، و این آزمایش‌ها به‌تدریج تقریباً به همان اندازه «استثناء» در اختیار ما قرار می‌دهند، وقت آن است که بپرسیم این نظریه چقدر قابل اعتماد است. دبلیو روکس مکانیک را مبنای ملاحظات خود قرار داد. او در «اشتقاق‌های علی-تحلیلی» خود دائماً با اصطلاحات برگرفته از فیزیک و نظریه کشش کار می‌کند. در نتیجه، هیچ فایده ای ندارد که ملاحظات خود را از این منظر شروع کنیم: یعنی با شروع کاملاً فیزیکی و مکانیکی.

Der Untertitel dieser Abhandlung mag sich herausfordernd anhören; kündigt er doch an, daß es mit der experimentellen Erfahrung eine andere Bewandtnis haben werde, als es zu erwarten stünde nach den Aussagen einer Theorie, die im Laufe von mehr als 80 Jahren das Denken der Histologen immer nachhaltiger bestimmt und schließlich als Lehrmeinung unangefochten beherrscht hat. Indessen: wer mit den Binde-und Stützgeweben planmäßig zu experimentieren erst einmal begonnen hat, der wird in der Reihe seiner Ergebnisse gar bald auf überraschende Ausnahmen stoßen; nämlich auf Gewebecharaktere, die man theo­ retisch ebenso wenig erwarten konnte, wie man sie hinterher aus den mechanischen Bedingungen ihrer Entstehungsorte abzuleiten imstande wäre. Diese entwick­ lungsmechanisch regelwidrigen Spielarten - zunächst als "Nebenbefunde" wahr­ genommen - können mit steigender Anzahl der Versuche schließlich so häufig werden, daß von "Zufall" oder "Ausnahme" weiterhin zu sprechen eine allzu be­ denkliche Ausflucht wäre. - Anders gesagt: haben wir unsere Experimente auf einer Theorie aufgebaut, und liefern uns diese Experimente nach und nach fast ebenso viele "Ausnahmen" wie erhoffte Treffer: so wird es Zeit zu fragen, wie es um die Verläßlichkeit eben dieser Theorie bestellt ist. W. Roux hat die Mechanik zur Grundlage seiner überlegungen gemacht. Arbeitet er doch bei seinen "kausal-analytischen Ableitungen" fortwährend mit Begriffen, die der Physik und der Elastizitätslehre entnommen sind. Infolge­ dessen verschlägt es nichts, wenn wir mit unseren überlegungen einmal von eben dieser Seite her ansetzen: nämlich indem wir beginnen mit der rein physikalisch­ mechanischen Grundlage.