Zum bilanzpolitischen Potential von Zinsinstrumenten in der IFRS-Bankbilanz

بیورن کرستن فضایی را برای مانور در خط مشی حسابداری آشکار می کند، که به عنوان مثال. به این دلیل به وجود می آیند که مقررات بسیار پیچیده IFRS، به ویژه در حوزه حسابداری دارایی ها و بدهی های مالی، بسیار گیج کننده هستند. نویسنده بیان می‌کند که نشریات اقتصادی تاکنون از این مشکل در رابطه با ابزارهای نرخ بهره غفلت کرده‌اند - حتی گاهی به صراحت آن را نفی می‌کنند، هرچند که دامنه، حتی اگر استفاده نشود، مغایر با هدف حسابداری بین‌المللی است. در برابر این پس زمینه، کرستن پتانسیل سیاست ترازنامه در صورت های مالی IFRS بانک ها را تجزیه و تحلیل می کند و راه حل هایی را برای مهار اثرات منفی ناشی از آن پیشنهاد می کند. او با انجام این کار، بین مقررات حسابداری از یک سو و حسابرسی از سوی دیگر تمایز قائل می شود.

Björn Kirsten deckt bilanzpolitische Spielräume auf, die u. a. entstehen, weil das ohnehin äußerst komplexe IFRS-Regelwerk besonders im Bereich der Bilanzierung finanzieller Vermögens- und Schuldpositionen sehr unübersichtlich ist. Der Autor stellt fest, dass die wirtschaftswissenschaftlichen Publikationen diese Problematik in Bezug auf Zinsinstrumente bislang stiefmütterlich behandeln – mitunter negieren sie diese sogar explizit, obwohl die Spielräume, auch wenn sie nicht ausgenutzt werden, dem internationalen Rechnungslegungszweck entgegenstehen. Vor diesem Hintergrund analysiert Kirsten die bilanzpolitischen Potentiale im IFRS-Abschluss von Banken und erstellt Lösungsvorschläge, um die sich ergebenden negativen Auswirkungen einzudämmen. Dabei unterscheidet er zwischen Gestaltungen einerseits der Rechnungslegungsvorschriften und andererseits der Abschlussprüfung.