Zivilisation und Rationalisierung: Die Zivilisationstheorien Max Webers, Norbert Elias’ und der Frankfurter Schule im Vergleich

وظیفه این اثر، بحث تطبیقی ​​کار نوربرت الیاس و ماکس وبر از دیدگاه نظریه ای است درباره آنچه الیاس به عنوان «فرایند تمدن» و وبر به عنوان «روشنفکری فزاینده» توصیف می کند. و منطقی سازی\" (GA WL : 594) نامیده می شود. در این مقایسه، نظریه ماکس هورکهایمر و تئودور دبلیو. آدورنو در مورد «دیالکتیک روشنگری» را نیز وارد کردم - تا حدی به این دلیل که برخی از تزها و مشکلات دو نویسنده دیگر وقتی آنها را با آنها مقایسه می‌کنید واضح‌تر به منصه ظهور می‌رسند. در حالی که تمرکز ارائه من بر دو نظریه است که در عنوان با کلمات کلیدی \"تمدن\" و \"عقلانی شدن\" به آنها اشاره شده است، انتقاد از تمدن مکتب قدیمی فرانکفورت در درجه اول به عنوان یک ورقه متضاد و به عنوان یک ورقه در خدمت من بود. منبع مهمی از شهودهای مفید خدمت کرده است. مشکل نظریه «تمدن» به معنای ایلیا و به معنای مرتبط با آن که این اصطلاح از هورکهایمر و آدورنو دریافت کرده است، یا «عقلانی سازی» بسته به این که کدام یک از نویسندگان نامبرده برای محدود کردن آن استفاده شود. به طور خاص، زمینه های موضوعی زیر را مورد بررسی قرار می دهد: نظریه ای در مورد توسعه ساختارهای شخصیتی اجتماعی در ارتباط با تغییر در روابط اجتماعی و اشکال سازمانی آنها. تئوری توسعه «نهادهای» اجتماعی، در مورد پیوندهای اجتماعی بین کنش ها و مردم، که در تاریخ به اصطلاح «فرهنگ های عالی» قوام یافت و ویژگی های «معمولی» خاصی را به خود گرفت، که برخی از آنها امروزه تقریباً فراتر از آن است که در سراسر بشریت گسترده شده است (مثلاً شامل انحصار استفاده \"مشروع\" از زور به عنوان ویژگی دستگاه دولتی مدرن و علاوه بر این، نقش برجسته احزاب در

Die Aufgabe dieser Arbeit bildet eine vergleichende Diskussion der Arbeiten von Norbert Elias und Max Weber unter dem Gesichtspunkt einer Theorie dessen, was Elias den "Prozeß der Zivilisation" und Weber "die zunehmende Intellektualisierung und Rationalisierung" (GA WL: 594) genannt' hat. In diesen Vergleich habe ich auch die Theorie Max Horkheimers und Theodor W. Adornos über die "Dialektik der Aufklärung" einbezogen - unter anderem deswegen, weil manche Thesen und Probleme der beiden anderen Autoren schärfer ins Licht treten, wenn man sie dieser gegenüberstellt. Während im Mittelpunkt meiner Darstellung die beiden Theorien stehen, auf die der Titel mit den Stichworten "Zivilisation" und "Rationalisierung" verweist, hat mir die Zivilisationskritik der älteren Frankfurter Schule vor allem als Kontrastfolie und als eine wichtige Quelle von hilfreichen Intuitionen gedient. Die Problematik einer Theorie der "Zivilisation" im Sinne Elias' und in der verwandten Bedeutung, die dieser Begriff bei Horkheimer und Adorno erhalten hat, oder der "Rationalisierung" umfaßt, je nachdem, welcher der genannten Autoren zu deren Eingrenzung herangezogen wird, vor allem die folgenden Gegenstandsbereiche : eine Theorie der Entwicklung soziogener Persönlichkeitsstrukturen im Zusammenhang mit dem Wandel der gesellschaftlichen Beziehungen und ihrer Organisationsformen; eine Theorie der Entwicklung der gesellschaftlichen 'Institutionen', der sozialen Zusammenhänge von Handlungen und Menschen, die sich in der Geschichte der sogenannten "Hochkulturen" verfestigt und bestimmte "typi­ sche" Züge angenommen haben, von denen einige heute nahezu über die ganze Menschheit verbreitet sind (dazu gehört zum Beispiel die Monopoli­ sierung der "legitimen" Gewaltanwendung als Kennzeichen des modernen Staatsapparats und im übrigen auch die herausragende Rolle von Parteien in