Zainichi Cinema: Korean-in-Japan Film Culture

این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه فیلمسازان، متصدیان، و منتقدان دسته‌ای از سینمای فراملی کره‌ای در ژاپن (Zainichi) را با تمرکز بر دوره‌ای از دهه 1960 به بعد ایجاد کردند. مجموعه بسیار متنوعی از فیلم‌ها برای این سینمای دیاسپورای کره‌ای ساخته شده است که از میان فیلم‌ها و ملودرام‌های استودیویی بزرگ یاکوزا، حلقه‌های خبری ایجاد شده توسط انجمن‌های قومی، مقاله‌های ویدیویی اول شخص، و بازدیدهای غیرمحتملی که از مدار توزیع مستقل خارج شده‌اند، را شامل می‌شود. تاثیر گسترده ای در فضای رسانه ای داشته باشد. امروزه، آثار با مضمون زینیچی هرگز جایگاه بالاتری نداشته اند، به طوری که آثار جدید ماتسوه تتسواکی، سای یویچی و یانگ یونگی اغلب در جشنواره های بین المللی به نمایش درآمده اند. سینما زینیچی استدلال می‌کند که محور اصلی این سینمای فراملی، تنش بین فیلم‌هایی است که ادعای مجاز برای «بازنمایی» دارند، و آثار مبهم و مرزی که نیاز به تماشاگر فعال دارند تا آن‌ها را تصاویری از دیاسپورای کره‌ای قلمداد کند.

This book examines how filmmakers, curators, and critics created a category of transnational, Korean-in-Japan (Zainichi) Cinema, focussing on the period from the 1960s onwards. An enormously diverse swathe of films have been claimed for this cinema of the Korean diaspora, ranging across major studio yakuza films and melodramas, news reels created by ethnic associations, first-person video essays, and unlikely hits that crossed over from the indie distribution circuit to have a wide impact across the media landscape. Today, Zainichi-themed works have never had a higher profile, with new works by Matsue Tetsuaki, Sai Yoichi, and Yang Yonghi frequently shown at international festivals. Zainichi Cinema argues that central to this transnational cinema is the tension between films with an authorized claim to “represent”, and ambiguous and borderline works that require an active spectator to claim them as images of the Korean diaspora.