Yellowface: Creating the Chinese in American Popular Music and Performance, 1850s-1920s

موسیقی و اجرا پنجره‌ای منحصربه‌فرد به راه‌های پخش اطلاعات فرهنگی و ساختن ادراکات ارائه می‌دهند. از آنجایی که هر دوی آنها نیاز به گوش دادن دارند، ذاتا زودگذر هستند و اغلب شامل همکاری بین گروه‌های متفاوت است، ادراکات فرهنگی را متفاوت از اشکال هنری ادبی یا بصری، که تمایل به ملموس‌تر و پایدارتر بودن دارند، آگاه می‌کنند.

در Yellowface، کریستین آر. مون به بررسی مشارکت نویسندگان، اجراکنندگان، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان در به منظور نشان دادن اینکه چگونه موسیقی و اجرای محبوب نقش مهمی در ساختن کلیشه های چینی و چینی آمریکایی ایفا کرده است. این کتاب دوره غنی موسیقی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را زنده می کند. در طول این مدت، نوازندگان و نوازندگان چینی و چینی آمریکایی در مکان‌های مختلفی از جمله موزه‌ها، تئاترهای محلی و نمایشگاه‌های جهانی ظاهر شدند، جایی که میراث فرهنگی خود را به نمایش گذاشتند و نگرش‌های ضد چینی را به چالش کشیدند. تعداد کمتری وارد وودویل شدند و مواد غیر چینی را اجرا کردند. مون نشان می‌دهد که چگونه این نوازندگان با دقت بین نگرش‌های نژادپرستانه و خواسته‌های هنری خود حرکت کردند.

در حالی که بسیاری از محققان هم موسیقی آفریقایی آمریکایی و هم موسیقی سیاه چهره را مطالعه کرده اند، توجه کمی به موسیقی چینی و چینی آمریکایی شده است. این کتاب نگاهی نادر به نحوه مشارکت فعال مهاجران در ایجاد، پخش و در مواقعی براندازی کلیشه‌های چینی از طریق کار موسیقی و اجرای خود ارائه می‌کند.

Music and performance provide a unique window into the ways that cultural information is circulated and perceptions are constructed. Because they both require listening, are inherently ephemeral, and most often involve collaboration between disparate groups, they inform cultural perceptions differently from literary or visual art forms, which tend to be more tangible and stable.

In Yellowface, Krystyn R. Moon explores the contributions of writers, performers, producers, and consumers in order to demonstrate how popular music and performance has played an important role in constructing Chinese and Chinese American stereotypes. The book brings to life the rich musical period of the late nineteenth and early twentieth centuries. During this time, Chinese and Chinese American musicians and performers appeared in a variety of venues, including museums, community theaters, and world’s fairs, where they displayed their cultural heritage and contested anti-Chinese attitudes. A smaller number crossed over into vaudeville and performed non-Chinese materials. Moon shows how these performers carefully navigated between racist attitudes and their own artistic desires.

While many scholars have studied both African American music and blackface minstrelsy, little attention has been given to Chinese and Chinese American music. This book provides a rare look at the way that immigrants actively participated in the creation, circulation, and, at times, subversion of Chinese stereotypes through their musical and performance work.