Yearbook of Morphology 2000

احیای علاقه به مورفولوژی در سالهای اخیر رخ داده است. مجموعه سالنامه مورفولوژی، که از سال 1988 منتشر شده است، ثابت کرده است که پشتوانه برجسته ای برای این رشد تحقیقات ریخت شناسی است، زیرا حاوی مقالاتی در مورد موضوعاتی است که در بحث های نظری فعلی که اغلب به آنها اشاره می شود، محور هستند. .
سالنامه مورفولوژی 2000 بر رابطه بین ریخت شناسی و نحو تمرکز دارد. ابتدا، تعدادی از مقالات به روش‌هایی اختصاص داده شده است که ویژگی‌های صرفی را می‌توان در دستور زبان زبان‌های طبیعی، هم از طریق ابزارهای صرفی و هم از طریق نحوی بیان کرد. این همچنین موضوع کلی تری را مطرح می کند که چگونه باید رابطه بین شکل و معنای (گرامری) را درک کنیم. چند فرمالیسم برای پارادایم های عطفی پیشنهاد شده است. علاوه بر این، این جلد به مرزبندی بین صرف و نحو می‌پردازد: تا چه حد می‌توان از اصول نحوی و تعمیم‌ها برای توضیح درست صرف‌شناسی یک زبان استفاده کرد؟ زبان های مورد بحث عبارتند از پوتاواتومی، لاتین، یونانی، رومانیایی، گرینلند غربی و آلمانی. ویژگی خاص این جلد، بخشی است که به تجزیه و تحلیل مورفوسنتکس تعدادی از زبان‌های آسترونزی اختصاص داده شده است، که همچنین برای عمیق‌تر کردن بینش ما در رابطه بین صرف‌شناسی و نحو ما مرتبط است.
مخاطبان: زبان شناسان نظری، توصیفی و تاریخی، مورفولوژیست ها، واج شناسان، زبان شناسان محاسباتی و روانشناسان این کتاب مورد علاقه را پیدا خواهند کرد.

A revival of interest in morphology has occurred during recent years. The Yearbook of Morphology series, published since 1988, has proven to be an eminent support for this upswing of morphological research, since it contains articles on topics which are central in the current theoretical debates which are frequently referred to.
The Yearbook of Morphology 2000 focuses on the relation between morphology and syntax. First, a number of articles is devoted to the ways in which morphological features can be expressed in the grammar of natural languages, both by morphological and syntactic devices. This also raises the more general issue of how we have to conceive of the relation between form and (grammatical) meaning. Several formalisms for inflectional paradigms are proposed. In addition, this volume deals with the demarcation between morphology and syntax: to which extent can syntactic principles and generalizations be used for a proper account of the morphology of a language? The languages discussed are Potawatomi, Latin, Greek, Romanian, West-Greenlandic, and German. A special feature of this volume is a section devoted to the analysis of the morphosyntax of a number of Austronesian languages, which are also relevant for deepening our insights into the relation between our morphology and syntax.
Audience: Theoretical, descriptive, and historical linguists, morphologists, phonologists, computational linguists, and psycholinguists will find this book of interest.