Year Zero: A History of 1945

سال صفراست درام بزرگی که پس از جنگ رخ داد در سال 1945 به پایان رسید. یک جهان به پایان رسیده بود و یک جهان جدید و نامطمئن شروع می شد. تغییر رژیم در مقیاس جهانی رخ داده بود: در سراسر آسیا (از جمله چین، کره، هندوچین، و فیلیپین، و البته ژاپن) و تمام قاره اروپا. از جنگ‌های غالباً شرورانه‌ای برای قدرت که به وجود آمد، جهان مدرن آنطور که ما می‌شناسیم پدیدار شد.

از نظر انسانی، تصور مقیاس دگرگونی تقریباً غیرممکن است. شهرهای بزرگ در سرتاسر جهان در ویرانه‌ها قرار داشتند، جمعیت آن‌ها از بین رفت، آواره شد، گرسنه بود. انتقام سختی در سطح وسیعی انجام شد و زمینه برای وحشت بسیاری فراهم شد. در عین حال، در پی فقدان وصف ناپذیر، سرخوشی آزادگان فوق‌العاده بود و عیاشی بی‌سابقه. سال‌های پس از جنگ باعث ایجاد دولت رفاه اروپا، سازمان ملل، استعمار زدایی، صلح‌طلبی ژاپن و اتحادیه اروپا شد. «تعلیم مجدد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی» در مقیاسی که سابقه تاریخی نداشت، توسط پیروزمندان مغلوب شد. بسیاری از کارهایی که انجام شد توصیه نادرست بود، اما در آینده، همانطور که یان بوروما به ما نشان می‌دهد، این تلاش‌ها در واقع نسبتاً روشن‌فکر، انسانی و مؤثر بودند.

یک یادداشت لطف تند و تیز در طول این تاریخ، داستان پدر خود بوروما است. او که در طول اشغال هلند توسط نازی‌ها دستگیر شد، بیشتر زمان جنگ را در برلین به عنوان کارگر گذراند و در پایان جنگ به معنای واقعی کلمه در آوارهای یک شهر مسطح پنهان شد، زیرا به سختی توانست از جیره‌های قحطی، بمباران متفقین و شوروی جان سالم به در ببرد. وقتی پایان کار فرا رسید، به سربازان ضربه بزنید. سفر او به خانه و تلاش برای ورود مجدد به "عادی" از بسیاری جهات نشان دهنده تجربه نسل او است.

اثری با دامنه وسیع و درام انسانی تکان دهنده، که هر دو تئاتر آسیایی و اروپایی را با روانی مساوی تحسین می کند، سال Zeroکتابی است که ایان بوروما احتمالاً موقعیت منحصر به فردی برای نوشتن آن دارد. مطمئناً شاهکار اوست.

Year Zero is a landmark reckoning with the great drama that ensued after war came to an end in 1945. One world had ended and a new, uncertain one was beginning. Regime change had come on a global scale: across Asia (including China, Korea, Indochina, and the Philippines, and of course Japan) and all of continental Europe. Out of the often vicious power struggles that ensued emerged the modern world as we know it.

In human terms, the scale of transformation is almost impossible to imagine. Great cities around the world lay in ruins, their populations decimated, displaced, starving. Harsh revenge was meted out on a wide scale, and the ground was laid for much horror to come. At the same time, in the wake of unspeakable loss, the euphoria of the liberated was extraordinary, and the revelry unprecedented. The postwar years gave rise to the European welfare state, the United Nations, decolonization, Japanese pacifism, and the European Union. Social, cultural, and political “reeducation” was imposed on vanquished by victors on a scale that also had no historical precedent. Much that was done was ill advised, but in hindsight, as Ian Buruma shows us, these efforts were in fact relatively enlightened, humane, and effective.

A poignant grace note throughout this history is Buruma’s own father’s story. Seized by the Nazis during the occupation of Holland, he spent much of the war in Berlin as a laborer, and by war’s end was literally hiding in the rubble of a flattened city, having barely managed to survive starvation rations, Allied bombing, and Soviet shock troops when the end came. His journey home and attempted reentry into “normalcy” stand in many ways for his generation’s experience.

A work of enormous range and stirring human drama, conjuring both the Asian and European theaters with equal fluency, Year Zero is a book that Ian Buruma is perhaps uniquely positioned to write. It is surely his masterpiece.