Yabar: The Alienations of Murik Men in a Papua New Guinea Modernity

این کتاب بیگانگی‌های دوگانه یک گروه ساحلی مردان روستایی، موریک پاپوآ گینه نو را تحلیل می‌کند. دیوید لیپست استدلال می‌کند که مردان موریک در گفتگوی باختینی شرکت می‌کنند: بیگانگی خود را هم از مردانگی بومی خود و هم از مدرنیته پسااستعماری که خود را در آن می‌بینند ابراز می‌کنند. لیپست بیان گریزان تمایل مردان جوان را در روایت های خواستگاری، گفتمان ماری جوانا و استفاده از تلفن همراه تحلیل می کند - که در آن تنش های نسلی همراه با نارضایتی آنها از دولت رخ می دهد. او همچنین از روانکاوی لاکانی وام گرفته است در بحث درباره اینکه چگونه گفتگوی مردانه از بیگانگی دوگانه در تئاتر عامیانه ظاهر می شود، در جایگزینی های مادی - به ویژه در جایگزینی قایق های فایبرگلاسی قایق های بیرونی - و همچنین در بالا آمدن سطح دریا، و احتمال احتمالی اسکان مجدد

This book analyses the dual alienations of a coastal group rural men, the Murik of Papua New Guinea. David Lipset argues that Murik men engage in a Bakhtinian dialogue: voicing their alienation from both their own, indigenous masculinity, as well as from the postcolonial modernity in which they find themselves adrift. Lipset analyses young men’s elusive expressions of desire in courtship narratives, marijuana discourse, and mobile phone use—in which generational tensions play out together with their disaffection from the state. He also borrows from Lacanian psychoanalysis in discussing how men’s dialogue of dual alienation appears in folk theater, in material substitutions—most notably, in the replacement of outrigger canoes by fiberglass boats—as well as in rising sea-levels, and the looming possibility of resettlement.