Y perdemos los nombres de la piedra

\"شعر دانیل ریو ماراوال شعری است گسترده و عمیقاً انسانی که گویی از ناتوانی انسان زاده شده است. شعری که کلمات را در درخت می گذارد، در امتداد بی صدا پوست و دستش را در حیرت بالا می برد. از دانستن اینکه ساکن دنیایی از نور و سایه است.\"

\"دانیل ریو ماراوال صدایی شاعرانه است که گاه نوعی همدستی با خواننده ایجاد می کند، گویی آن صدا نیز صدای خود اوست. چون صدای انسان است، انسان از ریشه خودش است، از بی دفاعی خودش، از ناتوانی اش در برابر نور یا شب، بین نور و سایه و چه کسی می داند که در مکان و زمان غیرقابل توضیحی قدم می زند.» حمله فلورنتینو. .

"La poesia de Daniel Riu Maraval es una poesía ancha, profundamente humana, como nacida del desamparo del hombre. Poesía que pone palabras en el árbol, en la silenciosa extensión de la piel y alza la mano ante el asombro de saberse habitante de un mundo de luces y de sombras."

"Daniel Riu Maraval es una voz poética que a veces llega a crear una especie de complicidad con el lector, como si esa voz fuera también su propia voz, porque es la voz humana, es el hombre desde su propia raíz, desde su propia indefensión, desde su impotencia ante la luz o la noche, entre la luz y la sombra y que sabe que anda por un lugar y por un tiempo inexplicable." Florentino Huerga.