Writing Illness and Identity in Seventeenth-Century Britain

این کتاب بررسی بیماری‌های شخصی است که در اشکال مختلف زندگی دست‌نویسی مدرن اولیه توصیف شده است. چگونه مردم در قرن هفدهم بیماری را منطقی و ثبت کردند؟ نویسنده با مشاهده اینکه توضیحات پزشکی برای بیماری کمتر از آنچه تصور می‌شود است، چارچوب‌های اجتماعی و مذهبی را بررسی می‌کند که توسط آن بیماری بیشتر ثبت و درک می‌شد. داستانی که پدیدار می شود مربوط به بیماری است که در دست نوشته های شخصی به صورت تجویزی و نه اصلی نوشته شده است. این مطالعه راه‌هایی را آشکار می‌کند که بیماری، به طوری که شرح داده شد، به الگوبرداری از خود کمک کرد که این متون برای اجرای آنها تنظیم شدند.

This book is a survey of personal illness as described in various forms of early modern manuscript life-writing. How did people in the seventeenth century rationalise and record illness? Observing that medical explanations for illness were fewer than may be imagined, the author explores the social and religious frameworks by which illness was more commonly recorded and understood. The story that emerges is of illness written into personal manuscripts in prescriptive rather than original terms. This study uncovers the ways in which illness, so described, contributed to the self-patterning these texts were set up to perform.