Worldmaking: The Art and Science of American Diplomacy

تاریخ فکری جدید سیاست خارجی ایالات متحده از اواخر قرن نوزدهم تا کنون

جهان سازی قانع کننده است برداشت جدیدی از تاریخ دیپلماسی آمریکا دیوید میلن به جای بازگویی داستان رئالیسم در مقابل ایده آلیسم، پیشنهاد می کند که سیاست خارجی ایالات متحده نیز به طور اساسی بین کسانی که دولت داری را به عنوان یک هنر می بینند و کسانی که معتقدند که می تواند آرزوی قطعیت علم را داشته باشد تقسیم شده است.

جهان‌سازی از گروهی از شخصیت‌ها پیروی می‌کند که برای ایجاد سیاست‌هایی که امروز داریم، ایده‌های یکدیگر را ساخته‌اند. جهان گرایی و اخلاق گرایی وودرو ویلسون باعث شد تا زیگموند فروید تشخیص دهد که او دچار عقده مسیحایی است. والتر لیپمن یک ستون نویس سندیکا بود که توجه رهبران مختلفی مانند تئودور روزولت، لیندون جانسون و چارلز دوگل را به خود جلب کرد. پل ولفوویتز معمار روشنفکر تهاجم سال 2003 به عراق - و تحسین کننده تلاش ویلسون برای "ایمن کردن جهان برای دموکراسی" بود. هر یک درگیر فرآیندی از جهان‌سازی بودند و استراتژی‌هایی را تدوین می‌کردند که به دنبال استقرار قدرت گسترده نظامی و اقتصادی کشور بودند - یا به دنبال کاهش و تمرکز بر مسائل داخلی بودند تا جهانی را شکل دهند که ایالات متحده در آن بهترین موقعیت برای پیشرفت باشد. /p>

میلن با ردیابی دولت‌های آمریکایی از عصر موتورهای بخار تا عصر هواپیماهای بدون سرنشین، الگوهای جهان‌سازی را نشان می‌دهد که در گذر زمان غیرقابل نفوذ باقی مانده‌اند. نتیجه یک تاریخچه پانورامیک از سیاست خارجی ایالات متحده است که بر اساس ایده ها و زندگی و زمان نویسندگان آنها هدایت می شود.

A new intellectual history of U.S. foreign policy from the late nineteenth century to the present

Worldmaking is a compelling new take on the history of American diplomacy. Rather than retelling the story of realism versus idealism, David Milne suggests that U.S. foreign policy has also been crucially divided between those who view statecraft as an art and those who believe it can aspire to the certainty of science.

Worldmaking follows a cast of characters who built on one another’s ideas to create the policies we have today. Woodrow Wilson’s Universalism and moralism led Sigmund Freud to diagnose him with a messiah complex. Walter Lippmann was a syndicated columnist who commanded the attention of leaders as diverse as Theodore Roosevelt, Lyndon Johnson, and Charles de Gaulle. Paul Wolfowitz was the intellectual architect of the 2003 invasion of Iraq―and an admirer of Wilson’s attempt to “make the world safe for democracy.” Each was engaged in a process of worldmaking, formulating strategies that sought to deploy the nation’s vast military and economic power―or sought to retrench and focus on domestic issues―to shape a world in which the United States would be best positioned to thrive.

Tracing American statecraft from the age of steam engines to the age of drones, Milne reveals patterns of worldmaking that have remained impervious to the passage of time. The result is a panoramic history of U.S. foreign policy driven by ideas and by the lives and times of their authors.