دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Grant Hayter-Menzies
سری:
ISBN (شابک) : 1771622148, 9781771622141
ناشر: Douglas McIntyre
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 192
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Woo, the Monkey Who Inspired Emily Carr: A Biography به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب وو، میمونی که از امیلی کار الهام گرفت: بیوگرافی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اگرچه امیلی کار اکنون به عنوان یک افسانه کانادایی در نظر گرفته
میشود، اما ماندگارترین تصویر مربوط به هل دادن یک کالسکه قدیمی
قدیمی به مرکز شهر ویکتوریا است که مملو از سگ، گربه، پرندگان و
یک میمون است. وو، یک ماکاک جاوه ای که کار در 1923 به فرزندی
پذیرفت، در تخیل عمومی به طور جدایی ناپذیری با کار پیوند خورده
است. اما بیشتر از آن، وو در طول عمر کوتاه خود به همان اندازه با
زندگی و هنر کار مرتبط شد.
کار در خانواده ای کاملا مذهبی به دنیا آمد، اما هرگز نتوانست
طبیعت وحشی و پرشور خود را با او آشتی دهد. آداب خفقان جامعه
ویکتوریایی مرفهی که در آن بزرگ شده بود. در طول سالها، او به
طور فزایندهای به شرکت حیوانات روی آورد تا عشق و اعتمادی را که
در روابط انسانی او وجود ندارد، پیدا کند. در سرتاسر جهان در
تالاب جنگلی اندونزی، وو (مانند کار) در سن جوانی از مادرش جدا
شد. سپس این میمون کوچک با پوسته قهوهای سبز و چشمهای طلایی
نافذ به سراسر جهان ارسال شد. وقتی کار وو را در یک فروشگاه
حیوانات خانگی دید، روح خویشاوندی را تشخیص داد و او را به خانه
برد.
وو برای کار خیلی چیزها بود - یک دختر جانشین، بازتابی از خودش،
یک قطعه وحشی در مرکز شهر ویکتوریا پانسیون. کار با استقبال از وو
بداخلاق در زندگیاش، از آزادیای استقبال کرد که امکان شکوفایی
کامل بیان هنری را فراهم کرد و به کانادا و جهان هنر
فوقالعادهای داد که شبیه هیچکدام از قبل و بعد از آن نبود. با
این حال، علی رغم عشق آشکار کار به وو، زندگی پر هرج و مرج او
همیشه به کار اجازه نمی داد که به درستی از او مراقبت کند.
متأسفانه، پس از اینکه کار به دلیل نارسایی قلبی در بیمارستان
بستری شد، ترتیبی داد که وو به باغ وحش استنلی پارک فرستاده شود.
وو که از کار رها شده بود، تنها یک سال بعد در قفس خود مرد.
هایتر-منزیس موضوع خود را از دیدگاهی معاصر در مورد اسارت بردن
حیوانات وحشی در حالی که نسبت به این رابطه منحصربهفرد همدلی
میکند رویکرد میکند. بین هنرمند و میمون
Although Emily Carr is now considered a Canadian legend, the
most enduring image is that of her pushing a beat-up old pram
into downtown Victoria, loaded with dogs, cats, birds—and a
monkey. Woo, a Javanese macaque whom Carr adopted in 1923,
has become inextricably linked with Carr in the popular
imagination. But more than that, in her short lifetime Woo
became equally connected to Carr’s
life and art.
Born to a strictly religious family, Carr was never able to
reconcile her wild and passionate nature with the stifling
mores of the well-to-do Victorian society in which she was
raised. Over the years, she increasingly turned to the company
of animals to find the love and trust missing from her human
relationships. Across the world in an Indonesian jungle lagoon,
Woo (like Carr) was parted from her mother at a young age. The
tiny ape with a “greeny-brown” pelt and penetrating golden eyes
was then shipped across the world. When Carr spotted Woo in a
pet store, she recognized a kindred spirit and
took her home.
Woo was many things to Carr—a surrogate daughter, a reflection
of herself, a piece of the wild inside her downtown Victoria
boarding house. Welcoming the mischievous Woo into her life,
Carr also welcomed a freedom that allowed a full blooming of
artistic expression and gave Canada and the world great art
unlike any other before or since. However, despite Carr’s
clear love for Woo, her chaotic life did not always allow Carr
to properly care for her. Tragically, after Carr was
hospitalized due to heart failure, she arranged for Woo to be
sent to the Stanley Park Zoo. Bereft of Carr, Woo died
alone in her cage only a year later.
Hayter-Menzies approaches his subject from a contemporary
perspective on bringing wild animals into captivity while
remaining empathetic to the unique relationship between artist
and monkey.