Women’s Political Participation in Bangladesh: Institutional Reforms, Actors and Outcomes

این جلد درک درستی از اصلاحات نهادی، پویایی سیاست‌های مرتبط با جنسیت، نقش بازیگران مختلف در فرآیند سیاست‌گذاری، و تأثیر یک سیاست خاص بر وضعیت مشارکت سیاسی زنان در بنگلادش ارائه می‌دهد. این بحث در زمینه چهارمین کنفرانس جهانی زنان در سال 1995 در پکن تنظیم شده است، که در آن پلتفرم اقدام به امضای سران دولت ها تعهد کشورهای خود را برای دستیابی به «برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان» از طریق تضمین یکپارچگی بیان کرد. دیدگاه جنسیتی در همه سطوح در بنگلادش، از جمله ابتکارات انجام شده، تصویب دولت محلی (اصلاحیه دوم) در سال 1997 بود که از طریق آن یک سوم کرسی ها برای زنان در اتحادیه پریشاد (UP) و سیستم انتخابات مستقیم اختصاص یافت. برای انتخاب اعضای زن در کرسی های رزرو شده معرفی شد. قانون 1997 به عنوان یک نقطه عطف در نظر گرفته می شود، زیرا مشارکت زنان در سیاست دولت محلی را به طور قابل توجهی افزایش داده است. با این پیشینه، سؤالات پژوهشی خاصی که در این جلد به آن پرداخته شده است عبارتند از: ضرورت اصلاح برای افزایش مشارکت زنان در سیاست؛ زمینه ای که دولت بنگلادش این قانون را بر اساس آن تصویب کرد و دلایلی که چنین ابتکاری قبلاً انجام نشده بود. بازیگران پشت اصلاحات و نقش آنها در روند اصلاحات؛ و تأثیر اصلاحات بر وضعیت مشارکت زنان در سطح محلی در بنگلادش.

This volume offers an understanding of institutional reforms, gender-related policy dynamics, the role of different actors in the policy process, and the impact of a particular policy on the state of women’s political participation in Bangladesh. The discussion is set against the background of the Fourth World Conference on Women, 1995, in Beijing, in which a Platform for Action signed by heads of governments expressed their countries’ commitment to achieve ‘gender equality and empowerment of women’ through ensuring integration of the gender perspective at all levels. In Bangladesh, notable among the initiatives undertaken was the enactment of the Local Government (Union Parishads) (Second Amendment) of 1997, through which one-third of seats were reserved for women in the Union Parishad (UP) and the system of direct election was introduced to elect women members in reserved seats. The Act of 1997 is considered to be a milestone, since it has enhanced women’s participation in the local government politics significantly. Against this background, the specific research questions that have been addressed in this volume include: the necessity of reform for enhancing women’s participation in politics; the context against which the Government of Bangladesh enacted the Act and the reasons such an initiative was not taken earlier; the actors behind the reforms and their role in the reform process; and the impact of the reform on the state of women’s participation at the local level in Bangladesh.