Women Writing Fancy : Authorship and Autonomy from 1611 to 1812

این کتاب «فانتزی» تقریباً فراموش شده قرن هفدهم و هجدهم را به پیش‌زمینه می‌آورد و ردپای آن را تا قرن نوزدهم و بیستم دنبال می‌کند. با این وجود، فانسی که به دلیل سبک بودن و زنانگی اش بی اهمیت بود، برای نویسندگان زن قرن هفدهم و هجدهم مانند مارگارت کاوندیش، آفرا بهن، دلاریویر مانلی، الیزا هیوود و آنا بارباولد حالتی از بینش را ارائه کرد که می توانست نقص های سیستم های روشنگری و نگرش های روشنگری را تشخیص دهد. جهان ها و ژانرهای جدید، نویسنده زن. این نویسندگان زن در حک کردن فضاهای غیرواقعی و خیالی در چارچوب بزرگ‌تر فرهنگ مردسالارانه، فانتزی – و همراه با آن، اختراع مؤلف زن – را در سنگ بنای تلاش تجربی روشنگری کاشتند. در نهایت با جدی گرفتن فانتزی، این کتاب شجره نامه ای جایگزین از نویسندگی زنان و چارچوبی جدید برای درک پیروزی مدرنیته ارائه می دهد.

This book brings to the foreground the largely forgotten “Fancy” of the seventeenth and eighteenth centuries and follows its traces as they extend into the nineteenth and twentieth. Trivialized for its flightiness and femininity, Fancy nonetheless provided seventeenth- and eighteenth-century women writers such as Margaret Cavendish, Aphra Behn, Delarivier Manley, Eliza Haywood, and Anna Barbauld a mode of vision that could detect flaws in the Enlightenment’s patriarchal systems and glimpse new, female-authored worlds and genres. In carving out unreal, fanciful spaces within the larger frame of patriarchal culture, these women writers planted Fancy—and, with it, female authorial invention—at the cornerstone of Enlightenment empirical endeavor. By finally taking Fancy seriously, this book offers an alternate genealogy of female authorship and a new framework for understanding modernity’s triumph.