Wissenschaft in der digitalen Revolution: Klimakommunikation 21.0

دانشمندان به طور مکرر متهم می شوند که عمدتاً با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، اما نه با افراد خارجی و افراد آسیب دیده - گرفتار در برج های عاج با زبان های خاص، تخصص روش شناختی در انزوای بزرگ. دانشمندان همچنین از یک سو خواستار تغییر در رفتار مردم به ویژه در مورد تغییرات آب و هوایی هستند، از سوی دیگر، اطلاع رسانی الزامات را به رسانه های جمعی واگذار می کنند که تطبیق معیارهای «خبردار» را دشوار می دانند. و «نیاز به سرگرمی» با سؤالات علمی. راه خروج کجاست؟ چه کسی باید ارتباطات را طراحی کند - به ویژه در پس زمینه امکانات دیجیتال با الگوهای ارتباطی کاملاً تغییر یافته - با کدام پیشنهادها و فرمت ها در کدام دستگاه نهایی؟ این کتاب با استفاده از مثالی از تحقیقات تأثیر آب و هوا، پاسخ‌هایی را ارائه می‌کند و احتمالات را در تغییر ارتباطات علمی از اطلاعات به گفتگوی تعاملی توضیح می‌دهد.

Wissenschaftlern wird immer wieder vorgeworfen, sie kommunizierten überwiegend untereinander, nicht aber mit Außenstehenden und Betroffenen – gefangen im Elfenbeinturm mit Spezialsprachen, methodischer Spezialisierung in großer Abgeschlossenheit. Einerseits fordern auch Wissenschaftler Verhaltensänderungen der Bevölkerung, gerade in Bezug auf den Klimawandel, andererseits überlassen sie die Kommunikation der Erfordernisse den Massenmedien, denen es schwer fällt, die Kriterien „Nachrichtenwert“ und „Unterhaltungsbedürfnis“ mit wissenschaftlichen Fragestellungen zu vereinbaren. Wo ist der Ausweg? Wer muss die Kommunikation – gerade auch vor dem Hintergrund der digitalen Möglichkeiten mit völlig veränderten Kommunikationsmustern – mit welchen Angeboten und Formaten auf welchen Endgeräten gestalten? Das Buch gibt Antworten und beschreibt Möglichkeiten im Wandel der Wissenschaftskommunikation vom Informieren zum interaktiven Dialog am Beispiel der Klimafolgenforschung.