Wireless Communications: TDMA versus CDMA

در دسترسی چندگانه تقسیم زمانی (TDMA)، در یک بازه زمانی مشخص، یک کاربر خاص مجاز است در یک بازه زمانی معین ارسال کند. این تکنیک در اکثر سیستم های ارتباطی دیجیتالی نسل دوم موبایل استفاده می شود. در اروپا این سیستم به عنوان GSM، در ایالات متحده به عنوان DAMPS و در ژاپن به عنوان MPT شناخته می شود. در Code Division Multiple Access (CDMA) هر کاربر از یک کد مجزا استفاده می کند تا بتواند پهنای باند فرکانسی یکسانی را به طور همزمان با سایر کاربران اشغال کند و همچنان بر اساس همبستگی کم بین کدها قابل جداسازی باشد. این سیستم ها مانند IS-95 در ایالات متحده نیز در نسل دوم سیستم های ارتباطی سیار توسعه یافته و استاندارد شده اند. سیستم های CDMA در یک شبکه سلولی می توانند ظرفیت بالاتری را فراهم کنند و به همین دلیل جذابیت بیشتری پیدا می کنند. در حال حاضر به نظر می رسد که هر دو TDMA و CDMA کاندیدهای قابل دوام برای کاربرد در سیستم های آینده هستند.
ارتباطات بی‌سیم: TDMA در مقابل CDMA اطلاعات کافی برای درک صحیح استدلال‌ها به نفع یک یا دیگر تکنیک‌های دسترسی چندگانه فراهم می‌کند. تصمیم نهایی در مورد اینکه کدام یک از دو تکنیک باید به کار گرفته شود نه تنها به استدلال های فنی بلکه به میزان سرمایه گذاری های جدید مورد نیاز و سازگاری با سیستم های قبلی و زیرساخت های آنها بستگی دارد.
ارتباطات بی‌سیم: TDMA در مقابل CDMA مجموعه‌ای از مشارکت‌های مکتوب ویژه از برجسته‌ترین متخصصان ارتباطات بی‌سیم در جهان امروزی را شامل می‌شود و مسائل عمده و به‌روز در این زمینه را ارائه می‌دهد. این مطالب در چهار فصل گروه بندی شده است: تئوری ارتباطات، پوشش کدگذاری و مدولاسیون، ارتباطات بی سیم، آنتن و انتشار و سیستم ها و فناوری پیشرفته.
این کتاب به وضوح مسائل را تشریح می کند و اطلاعات را به گونه ای ارائه می کند که بتوان تصمیمات آگاهانه ای در مورد سیستم های بی سیم نسل سوم اتخاذ کرد. خواندن آن برای همه محققان، مهندسان و مدیرانی که در زمینه ارتباطات بی سیم کار می کنند ضروری است.

In Time Division Multiple Access (TDMA), within a given time frame a particular user is allowed to transmit within a given time slot. This technique is used in most of the second-generation digital mobile communication systems. In Europe the system is known as GSM, in USA as DAMPS and in Japan as MPT. In Code Division Multiple Access (CDMA) every user is using a distinct code so that it can occupy the same frequency bandwidth at the same time with other users and still can be separated on the basis of low correlation between the codes. These systems like IS-95 in the USA are also developed and standardized within the second generation of the mobile communication systems. CDMA systems within a cellular network can provide higher capacity and for this reason they become more and more attractive. At this moment it seems that both TDMA and CDMA remain viable candidates for application in future systems.
Wireless Communications: TDMA versus CDMA provides enough information for correct understanding of the arguments in favour of one or other multiple access technique. The final decision about which of the two techniques should be employed will depend not only on technical arguments but also on the amount of new investments needed and compatibility with previous systems and their infrastructures.
Wireless Communications: TDMA versus CDMA comprises a collection of specially written contributions from the most prominent specialists in wireless communications in the world today and presents the major, up to date, issues in this field. The material is grouped into four chapters: Communication theory, covering coding and modulation, Wireless communications, Antenna & Propagation and Advanced Systems & Technology.
The book describes clearly the issues and presents the information in such a way that informed decisions about third generation wireless systems can be taken. It is essential reading for all researchers, engineers and managers working in the field of Wireless Communications.