Wilsonianism: Woodrow Wilson and His Legacy in American Foreign Relations

در ویلسونیسم، متخصص روابط خارجی آمریکایی، لوید ای. آمبروسیوس، مقالات منتشر شده و منتشر نشده خود را درباره ایدئولوژی لیبرال و حکومت داری وودرو ویلسون در طول جنگ جهانی اول و پس از آن گردآوری کرده است. اگرچه رئیس جمهور در تعقیب نظم نوین جهانی شکست خورد، اما میراث او ویلسونیسم - اصول خودمختاری ملی، جهانی شدن اقتصادی، امنیت جمعی و تاریخ گرایی مترقی - به شکل گیری روابط خارجی ایالات متحده در طول قرن آمریکایی ادامه داد. آمبروسیوس ریشه های آمریکایی انترناسیونالیسم لیبرال ویلسون، معضلات و تناقضات در اصول او و پیامدهای مشکل ساز تلاش های ایالات متحده برای اجرای آرمان های ویلسون را بدون درک کامل تکثرگرایی فرهنگی جهان و همچنین وابستگی متقابل اقتصادی و سیاسی آن بررسی می کند. آمبروسیوس با ارائه گونه‌ای کثرت‌گرایانه از سنت رئالیستی در روابط بین‌الملل، بر مرکزیت قدرت تأکید می‌کند. اما معتقد است که فرهنگ و اقتصاد سیاسی و همچنین قدرت نظامی تعیین کننده موازنه قدرت در داخل و بین ملت ها یا امپراتوری ها است. در نتیجه، او نتیجه می گیرد که ایمن کردن جهان برای دموکراسی در عمل، چه در داخل و چه در خارج از کشور، مشکل سازتر از اعلام اصول ویلسونی به صورت انتزاعی بوده است.

In Wilsonianism , American foreign relations specialist Lloyd E. Ambrosius has compiled his published and unpublished essays on Woodrow Wilson's liberal ideology and statecraft during and after World War I. Although the president failed in his pursuit of a new world order, his legacy of Wilsonianism - the principles of national self-determination, economic globalization, collective security, and progressive historicism - continued to shape U.S. foreign relations throughout the American Century. Ambrosius examines the American roots of Wilson's liberal internationalism, the dilemmas and contradictions in his principles, and the problematic consequences of U.S. efforts to implement Wilsonian ideals without fully appreciating the world's cultural pluralism as well as its economic and political interdependence. Offering a pluralist variant of the realist tradition in international relations, Ambrosius stresses the centrality of power; but maintains that culture and political economy as well as military strength determine the balance of power within and among nations or empires. Consequently, he concludes, making the world safe for democracy has been more problematic in practice, both at home and abroad, than proclaiming Wilsonian principles in the abstract.