William Woodward: American Impressionist

ویلیام وودوارد (1859-1939) نیرویی در نیواورلئان و دنیای هنر بود و میراث او پابرجاست. در این اولین مجموعه از نمونه‌هایی از کارهای وودوارد که حرفه‌اش را در بر می‌گیرد، مقاله‌نویسان دیدگاه‌های منحصربه‌فردی را درباره این هنرمند و هنر او ارائه می‌کنند.

وودوارد فارغ‌التحصیل دانشکده طراحی رود آیلند و مدرسه هنر عادی ماساچوست بود. او مدرسه هنر را راه‌اندازی کرد و دپارتمان معماری را در دانشگاه تولان سازمان داد و کلاس‌های هنری عصرانه را برای شهروندان نیواورلئان تدریس کرد. نقاشی‌های او با مداد رنگی رنگ روغن در محله فرانسوی‌ها در حفظ ساختمان‌های محله فرانسوی از ویرانی مؤثر بود و او رهبر جنبش هنر و صنایع دستی در نیواورلئان بود. او یکی از اعضای موسسه معماران آمریکا بود. وودوارد همچنین انجمن هنری نیواورلئان و لیگ هنر تزئینی برای زنان را سازماندهی کرد، که تولید سفال های هنری را در نیواورلئان پایه گذاری کرد.

وودوارد هنرمندی پرکار بود و با استفاده از رافائلی تکنیک های جدیدی را پیشرو کرد. مداد رنگی روغنی و فرآیند حکاکی خشک فیبرلوید. پس از بازنشستگی از تولین در سال 1922، وودوارد به بیلوکسی، می سی سی پی نقل مکان کرد، جایی که نقاشی های او از ساحل خلیج می سی سی پی، سابقه تاریخی منطقه ای را ارائه می دهد که اکنون تقریباً به طور کامل توسط توسعه و بلایای طبیعی تغییر کرده است. وودوارد همچنین سفرهای زیادی کرد و سفرهای خود را در هنر خود شرح داد.

William Woodward (1859-1939) was a force in New Orleans and the art world, and his legacy endures. In this first compilation of examples of Woodward's work spanning his career, essayists offer unique perspectives on the artist and his art.

Woodward was a graduate of the Rhode Island School of Design and the Massachusetts Normal Art School. He started the School of Art and organized the Department of Architecture at Tulane University, and he taught evening art classes to citizens of New Orleans. His oil crayon paintings of the French Quarter were instrumental in preserving the French Quarter buildings from destruction, and he was a leader in the Arts and Crafts movement in New Orleans. He was a member of the American Institute of Architects. Woodward also organized the Art Association of New Orleans and the Decorative Art League for Women, which founded the manufacture of art pottery in New Orleans.

Woodward was a prolific artist and pioneered new techniques with his use of the Rafaelli oil crayon and the fiberloid dry etching process. Upon his retirement from Tulane in 1922, Woodward moved to Biloxi, Mississippi, where his paintings of the Mississippi Gulf Coast provide a historical record of an area now almost entirely changed by development and natural disasters. Woodward also traveled extensively and chronicled his travels in his art.