Wildlife Conservation by Sustainable Use

یکی از چالش های اصلی توسعه پایدار ماهیت میان رشته ای مسائل مربوط به آن است. برای این منظور، تیمی متشکل از زیست شناسان حفاظت، شکارچیان، اپراتورهای توریستی، دامداران، مدیران حیات وحش و زمین، بوم شناسان، دامپزشکان و اقتصاددانان تشکیل شد تا در مورد اینکه آیا حیات وحش خارج از مناطق حفاظت شده در آفریقا می توان در مواجهه با گسترش کشاورزی و جمعیت انسانی حفاظت کرد یا خیر، تشکیل شد. رشد آنها به این نتیجه صریح - البته بحث برانگیز - رسیدند که اگر بتوان از این حیات وحش از طریق شکار سافاری و گردشگری به طور پایدار استفاده کرد، حیات وحش می تواند یک دارایی اقتصادی به خصوص در ساوانای آفریقا باشد.
با استفاده از ساوانای آفریقا به عنوان مثال، حفاظت از حیات وحشبا استفاده پایدار نشان می‌دهد که در بسیاری از موارد استفاده پایدار از حیات وحش، حتی شکل بهتری از استفاده از زمین را نسبت به نگهداری دام دارد. . حتی زمانی که فشار جمعیت زیاد است، مانند مناطق کشاورزی یا مناطق مرطوب، و گونه‌های حیوانات وحشی می‌توانند هزینه‌های جدی برای کشاورزی داشته باشند، این هزینه‌ها عمدتاً توسط گونه‌های کوچک با پتانسیل پایین برای شکار سافاری ایجاد می‌شود.
اگرچه دامداری نرخ بازدهی بسیار کمی دارد و به سختی سودآور است، اما بزرگترین مانع بر سر راه مدل استفاده پایدار از حیات وحش که در حفاظت از حیات وحش با استفاده پایدار مشخص شده است، رقابت ناعادلانه از سوی بخش کشاورزی است. بخش‌هایی مانند یارانه‌ها و عدم دریافت مالیات، منجر به انحراف بازار برای استفاده از حیات وحش می‌شود. بنابراین، این کتاب شواهد ارزشمندی را برای روشی متفاوت ارائه می‌دهد، و استدلال‌هایی را برای حذف چنین تحریف‌هایی ارائه می‌کند و در نتیجه استفاده از زمین را از نظر مالی سالم تسهیل می‌کند و آن را به انتخابی منطقی برای حفظ حیات وحش خارج از مناطق حفاظت‌شده تبدیل می‌کند.
تیم متخصص نویسندگان، که اکثر آنها در یک کارگاه گرد هم آمدند تا ایده‌هایی را که سپس در فصل‌های مختلف توسعه یافتند، جمع‌آوری کنند، گزارش فوق‌العاده‌ای از تحقیقات اخیر در مورد این موضوع پیچیده نوشته‌اند که نتیجه آن کتابی است که کمک بزرگی به درک ما از استفاده پایدار از زمین است. نتیجه گیری مهم این است که حفاظت از حیات وحش می تواند برای زمین داران و جوامع محلی در صورتی امکان پذیر باشد که آنها نفع مالی در حفاظت از حیات وحش در زمین های خود داشته باشند.

One of the major challenges of sustainable development is the interdisciplinary nature of the issues involved. To this end, a team of conservation biologists, hunters, tourist operators, ranchers, wildlife and land managers, ecologists, veterinarians and economists was convened to discuss whether wildlife outside protected areas in Africa can be conserved in the face of agricultural expansion and human population growth. They reached the unequivocal - if controversial - conclusion that wildlife can be an economic asset, especially in the African savannas, if this wildlife can be sustainably utilized through safari hunting and tourism.
Using the African savannas as an example, Wildlife Conservationby Sustainable Use shows that in many instances sustainable wildlife utilization comprises an even better form of land use than livestock keeping. Even when population pressure is high, as in agricultural areas or in humid zones, and wild animal species can pose a serious cost to agriculture, these costs are mainly caused by small species with a low potential for safari hunting.
Although ranching has a very low rate of return and is hardly ever profitable, the biggest obstacle to the model of sustainable wildlife use outlined in Wildlife Conservation by Sustainable Use is from unfair competition from the agricultural sector, such as subsidies and lack of taxation, resulting in market distortion for wildlife utilization. This book thus gives valuable evidence for a different way of working, providing arguments for removing such distortions and thereby facilitating financially sound land use and making it a rationally sound choice to conserve wildlife outside protected areas.
The expert team of authors, most of whom came together at a workshop to thrash out the ideas that were then developed into the various chapters, has written a superb account of recent research on this complex subject, resulting in a book that is a major contribution to our understanding of sustainable use of land. The important conclusion is that wildlife conservation can be possible for landholders and local communities if they have a financial interest in protecting wildlife on their lands.