Why We Build: Power and Desire in Architecture

در عصر ساختمان‌های جدید وحشیانه، گران قیمت و تحریک‌آمیز، یک منتقد برجسته استدلال می‌کند که احساسات - مانند امید، قدرت، رابطه جنسی و تغییر رابطه ما با ایده خانه - قدرتمندترین نیروی پشت معماری، دیروز و (به خصوص) امروز.

ما در دراماتیک ترین دوره تاریخ معماری در بیش از نیم قرن گذشته زندگی می کنیم: زمانی که مناظر شهری هر سال دوباره ترسیم می شوند، معماران در حال آزمایش این ایده هستند که چه چیزی چیست. یک ساختمان است، و کل شهرها یک شبه در مناطق عجیب و غریب یا اینجا در ایالات متحده اختراع می شوند.

اکنون، در یک کار جسورانه و گسترده جدید، روآن مور - مدیر سابق بنیاد معماری، اکنون منتقد معماری The Observer - دلایل این تغییرات در محیط ساخته شده ما را بررسی می کند و اینکه چگونه آنها به نوبه خود نحوه زندگی ما را در جهان تغییر می دهند. مور با در نظر گرفتن نمونه‌های دراماتیکی مانند High Line در شهر نیویورک و آزمایش جزیره‌ای ظالمانه در دبی، به دوردست‌ها دست می‌یابد: در زمان برای کاوش در فاحشه خانه‌های کاونت گاردن در لندن قرن هجدهم و مینیمالیسم بت‌گرایانه آدولف لوس; در سراسر جهان برای ارزیابی عمارت باشکوه یک غول نرم افزاری در آتلانتا و طراحی شکست خورده دانیل لیبسکیند برای سایت مرکز تجارت جهانی؛ و در نهایت به کار عمیقاً طبیعت گرایانه لینا بو بردی، که او را به عنوان دست کم گرفته شده ترین معمار دوران مدرن تحسین می کند.