Why greatness cannot be planned : the myth of the objective

چرا زندگی مدرن حول محور اهداف می چرخد؟ از نحوه تأمین مالی علم، تا بهبود نحوه آموزش کودکان - و تقریباً همه چیزهایی که بین آنها وجود دارد - جامعه ما دچار یک توهم فریبنده شده است: این عظمت ناشی از اندازه گیری دقیق بهبود در تعقیب بی امان یک هدف بلندپروازانه است. در چرا نمی توان عظمت را برنامه ریزی کرد، استنلی و لیمن با یک کشف علمی شگفت انگیز در هوش مصنوعی شروع می کنند که در نهایت به این نتیجه می رسد که وسواس عینی بیش از حد پیش رفته است. آنها ادعا می کنند که دستاوردهای بزرگ را نمی توان در معیارهای مکانیکی گنجاند. این که نوآوری توسط تلاش قهرمانانه متمرکز نیست. و اینکه اگر به جای آن با تمام وجود از اکتشافات بی‌نظیر و خلاقیت بازیگوش استقبال کنیم، عاقل‌تر خواهیم بود (و نتایج بهتری خواهیم داشت). مقصد و کشف بدون قطب نما.

Why does modern life revolve around objectives? From how science is funded, to improving how children are educated -- and nearly everything in-between -- our society has become obsessed with a seductive illusion: that greatness results from doggedly measuring improvement in the relentless pursuit of an ambitious goal. In Why Greatness Cannot Be Planned, Stanley and Lehman begin with a surprising scientific discovery in artificial intelligence that leads ultimately to the conclusion that the objective obsession has gone too far. They make the case that great achievement can't be bottled up into mechanical metrics; that innovation is not driven by narrowly focused heroic effort; and that we would be wiser (and the outcomes better) if instead we whole-heartedly embraced serendipitous discovery and playful creativity.

Controversial at its heart, yet refreshingly provocative, this book challenges readers to consider life without a destination and discovery without a compass.