دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Howard A. Husock
سری:
ISBN (شابک) : 9781641770590, 9781641770583
ناشر: Encounter Books
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Who Killed Civil Society?: The Rise of Big Government and Decline of Bourgeois Norms به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب چه کسی جامعه مدنی را کشت؟: ظهور دولت بزرگ و افول هنجارهای بورژوایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
میلیاردها دلار مالیات آمریکایی صرف مجموعهای از برنامهها میشود که موضوعات اجتماعی مختلف را هدف قرار میدهند: همهگیری مواد افیونی، خشونت جنایی، بیکاری مزمن و غیره. با این حال، مشکلات همچنان ادامه دارد و حتی رشد می کند. هاوارد هوسوک استدلال می کند که ما استراتژی قدرتمندتر را از دست داده ایم - یک استراتژی پیشگیرانه، مبتنی بر هنجارهای اجتماعی مثبت. در گذشته، افراد و نهادهای جامعه مدنی به طور فعال آنچه را که می توان «هنجارهای بورژوایی» نامید، ترویج کردند تا عادات سالم را پرورش دهند تا مشکلات اجتماعی در وهله اول ظهور نکنند. این یک تلاش تکوینی بود. امروزه، یک دولت خدمات اجتماعی عظیم در عوض رویکردی اصلاحی برای مشکلاتی که قبلاً آزاردهنده شده اند اتخاذ می کند. مشاوره همراه با حمایت مادی ارائه می دهد، اما جوامع در حال مبارزه بیش از آنکه توسط دولت کمک شود آسیب دیده اند. و آژانس های خدمات اجتماعی به تداوم مشکلات علاقه دارند. دولت می تواند یک شبکه ایمنی مالی برای شهروندان فراهم کند، اما نمی تواند به طور موثر هنجارهای سالم را ایجاد یا ترویج کند. همچنین نباید تلاش کند. این کار شکل دهنده به بهترین وجه توسط جامعه مدنی انجام می شود. این کتاب بر شش شخصیت کلیدی در تاریخ رفاه اجتماعی تمرکز میکند تا روشن کند که چگونه یک فرهنگ ترویجکننده هنجار ساخته شد، سپس گم شد و چگونه میتوان آن را احیا کرد. درباره چارلز لورینگ بریس، بنیانگذار انجمن کمک به کودکان می خوانیم. جین آدامز، بنیانگذار هال هاوس؛ مری ریچموند، پیشگام کار اجتماعی؛ گریس ابوت از دفتر کودکان فدرال؛ ویلبر کوهن از وزارت بهداشت، آموزش و رفاه؛ و جفری کانادا، بنیانگذار منطقه کودکان هارلم - الگویی برای رساندن منافع واقعی به یک جامعه فقیر از طریق هنجارهای اجتماعی مثبت. ما بیشتر شبیه آن نیاز داریم.
Billions of American tax dollars go into a vast array of programs targeting various social issues: the opioid epidemic, criminal violence, chronic unemployment, and so on. Yet the problems persist and even grow. Howard Husock argues that we have lost sight of a more powerful strategy—a preventive strategy, based on positive social norms. In the past, individuals and institutions of civil society actively promoted what may be called “bourgeois norms,” to nurture healthy habits so that social problems wouldn’t emerge in the first place. It was a formative effort. Today, a massive social service state instead takes a reformative approach to problems that have already become vexing. It offers counseling along with material support, but struggling communities have been more harmed than helped by government’s embrace. And social service agencies have a vested interest in the continuance of problems. Government can provide a financial safety net for citizens, but it cannot effectively create or promote healthy norms. Nor should it try. That formative work is best done by civil society. This book focuses on six key figures in the history of social welfare to illuminate how a norm-promoting culture was built, then lost, and how it can be revived. We read about Charles Loring Brace, founder of the Children’s Aid Society; Jane Addams, founder of Hull House; Mary Richmond, a social work pioneer; Grace Abbott of the federal Children’s Bureau; Wilbur Cohen of the Department of Health, Education and Welfare; and Geoffrey Canada, founder of the Harlem Children’s Zone—a model for bringing real benefit to a poor community through positive social norms. We need more like it.