Who gave pinta to the Santa Maria?: torrid diseases in a temperate world

ما در بهشت ​​احمق‌های پزشکی زندگی می‌کنیم، با خیالی آسوده و معتقدیم دنیای غرب سالم ما از میکروب‌ها و انگل‌های مناطق استوایی در امان است. نه اینطور بوده و نه هرگز.

گذشته و حال به ما می گوید که بیماری های گرمسیری به اندازه حمله قلبی آمریکایی هستند. تب زرد قرن ها در فیلادلفیا با خوشی زندگی کرد. مالاریا در واشنگتن به خوبی از آن خوشش می‌آمد، البته در کارولینای آمریکا که درست به آن مبتلا شد. ویروس ابولا در بالتیمور متوقف شد و کرم نواری خوک مکزیکی به راحتی در میان یهودیان ارتدکس در بروکلین ساکن شده است.

این کتاب با موجودات کوچکی شروع می شود که اولین مهاجران آمریکایی 50000 سال پیش با خود در پیاده روی طولانی از سیبری آورده بودند. به سراغ تمام آن توشه‌های ناخواسته‌ای می‌رود که با اسپانیایی‌ها، فرانسوی‌ها و انگلیسی‌ها همراه شد و در قرن‌های شانزدهم و هفدهم تعداد زیادی بومیان آمریکایی را کشت. (به نظر می رسد که آمریکایی های بومی با عبور از سیفلیس انتقام گرفتند - از جمله پینتا، یک سویه ترسناک...

We live in a medical fool's paradise, comforted, believing our sanitized Western world is safe from the microbes and parasites of the tropics. Not so, nor was it ever so.

Past—and present—tell us that tropical diseases are as American as the heart attack; yellow fever lived happily for centuries in Philadelphia. Malaria liked it fine in Washington, not to mention in the Carolinas where it took right over. The Ebola virus stopped off in Baltimore, and the Mexican pig tapeworm has settled comfortably among orthodox Jews in Brooklyn.

This book starts with the little creatures the first American immigrants brought with them on the long walk from Siberia 50,000 years ago. It moves on to all that unwanted baggage that sailed over with the Spanish, French, and the English and killed native Americans in huge numbers in the sixteenth and seventeenth centuries. (The native Americans, it appears, got some revenge by passing syphilis—including Pinta, a feisty strain...