White World Order, Black Power Politics: The Birth of American International Relations

نژادپرستی و امپریالیسم نیروهای دوقلویی هستند که مسیر ایالات متحده را در جهان در اوایل قرن بیستم پیش بردند و به نوبه خود بر نحوه آموزش و درک تاریخ دیپلماتیک و روابط بین‌الملل در آکادمی آمریکا تأثیر گذاشتند. تئوری تکاملی، داروینیسم اجتماعی و انسان شناسی نژادی از ابتدا آموزه های غالب در روابط بین الملل بودند. نگرش‌های نژادپرستانه اولویت‌های پژوهشی را مشخص کرد و در سازمان‌های حرفه‌ای تازه‌تشکیل شده گنجانده شد. در نظم جهانی سفید، سیاست قدرت سیاه، رابرت ویتالیس استدلال‌ها، متون و نهادسازی یک گروه فوق‌العاده از اساتید دانشگاه هوارد، از جمله آلن لاک، رالف بونش، ریفورد لوگان، اریک ویلیامز، را بازیابی می‌کند. و مرزه تیت، که اولین استاد زن سیاهپوست علوم سیاسی در کشور بود.

در این حرفه به شدت جدا شده، «مدرسه روابط بین‌الملل هاوارد» نماینده مهم‌ترین مرکز مخالفت با نژادپرستی بود. و نقطه کانونی برای نظریه‌پردازی جایگزین‌های ممکن برای وابستگی و سلطه برای آفریقایی‌ها و آمریکایی‌های آفریقایی تبار در اوایل دهه 1960. ویتالیس مشارکت دانشمندان سفیدپوست و سیاهپوست را برای بازسازی گفتگوهای تاریخی فراموش شده و نشان دادن نقش حیاتی نژاد در شکل گیری روابط بین الملل جفت می کند.

Racism and imperialism are the twin forces that propelled the course of the United States in the world in the early twentieth century and in turn affected the way that diplomatic history and international relations were taught and understood in the American academy. Evolutionary theory, social Darwinism, and racial anthropology had been dominant doctrines in international relations from its beginnings; racist attitudes informed research priorities and were embedded in newly formed professional organizations. In White World Order, Black Power Politics, Robert Vitalis recovers the arguments, texts, and institution building of an extraordinary group of professors at Howard University, including Alain Locke, Ralph Bunche, Rayford Logan, Eric Williams, and Merze Tate, who was the first black female professor of political science in the country.

Within the rigidly segregated profession, the "Howard School of International Relations" represented the most important center of opposition to racism and the focal point for theorizing feasible alternatives to dependency and domination for Africans and African Americans through the early 1960s. Vitalis pairs the contributions of white and black scholars to reconstitute forgotten historical dialogues and show the critical role played by race in the formation of international relations.