White Trash (Escoria blanca)

نانسی ایزنبرگ در داستان پیشگامانه خود از سیستم طبقاتی آمریکا، میراث مهم سطل زباله سفید شرم آور، همیشه حاضر و گهگاه سرگرم کننده را افشا می کند. رای دهندگانی که ترامپ را در کاخ سفید نشاندند بخشی دائمی از بافت آمریکا بوده اند: فقرا، محرومان و بی زمین ها از زمان اولین اسکان استعماری بریتانیا تا تپه های امروزی وجود داشته اند. ستمدیدگانی که در دهه 1850 به آنها «سطل زباله»، «کلاهبرهای تنبل»، «گل خواران» یا «ترقه‌ها» می‌گفتند، به داشتن بچه‌های زودرس معروف بودند که به‌خاطر پوست ضعیف، لباس‌های پاره‌شده و رفتارهای بی‌حالشان متمایز می‌شدند. سفیدپوستان فقیر در ظهور حزب جمهوری خواه در اوایل قرن 19 نقش اساسی داشتند و خود جنگ داخلی تقریباً به همان اندازه بر سر طبقه و بر سر برده داری درگرفت. از سوی دیگر، تفاله‌های سفید همیشه در کانون بحث‌های عمده درباره شخصیت هویت ملی بوده‌اند. ایزنبرگ با بررسی لفاظی های سیاسی، ادبیات عامه پسند و نظریه های علمی چهارصد ساله، اسطوره های جامعه فرضی بدون طبقات آمریکا را زیر سوال می برد، جایی که آزادی و سخت کوشی تحرک اجتماعی را تضمین می کند.

En su innovadora historia sobre el sistema de clases en Estados Unidos, Nancy Isenberg expone el crucial legado de la embarazosa, siempre presente y ocasionalmente entretenida white trash. Los votantes que pusieron a Trump en la Casa Blanca han sido una parte permanente del tejido estadounidense: los pobres, marginados y sin tierra han existido desde la época del primer asentamiento colonial británico hasta los actuales hillbillies. Denominados como «basura», «timadores perezosos», «comedores de arcilla» o «crackers» en la década de 1850, los oprimidos eran conocidos por tener niños prematuramente envejecidos que se distinguían por su piel amarillenta, ropa andrajosa y actitudes apáticas. Los blancos pobres fueron fundamentales para el ascenso del Partido Republicano a principios del siglo XIX y la Guerra Civil en sí misma se libró casi tanto por cuestiones de clase como por la esclavitud. Por otro lado, la escoria blanca siempre ha estado en el centro de los principales debates sobre el carácter de la identidad nacional. Examinando la retórica política, la literatura popular y las teorías científicas a lo largo de cuatrocientos años, Isenberg cuestiona los mitos de la supuesta sociedad libre de clases estadounidense, donde la libertad y el trabajo duro garantizan la movilidad social.