White Male Nostalgia in Contemporary North American Literature

نوستالژی مردان سفید در ادبیات معاصر آمریکای شمالی نمودار تحولات اواخر قرن بیستم از احساسات ارتجاعی است که معمولاً توسط مردان سفیدپوست خشمگین و اغلب خوش قلب احساس می شود. تیم انگلس با بررسی مجموعه‌ای التقاطی از مطالعات موردی ادبی در پرتو کارهای اخیر در مطالعات انتقادی سفیدپوست و مردانگی، تاریخ، جغرافیا، فلسفه و الهیات، پنج شکل اولیه از نوستالژی مردان سفید را ترسیم می‌کند - همانطور که در رمان‌های اسلون ویلسون، ریچارد رایت، نمایش داده شده است. کارول شیلدز، دان دلیلو، لوئیس بیگلی و مارگارت اتوود - نشان می‌دهد که چگونه داستان‌های ادبی می‌توانند به ما در درک عملکرد درونی سلطه توهم‌آمیز کمک کنند. این نویسندگان از هویت‌هایی خارج از حوزه دفاعی مردانگی عادی سفیدپوست می‌نویسند و از طریق درام‌های داخلی گسترده نشان می‌دهند که اگرچه نوستالژی اساساً به عنوان احساسی توسط افراد تلقی می‌شود، اما برای تقویت قدرت جمعی ریشه‌دار نیز کار می‌کند.

White Male Nostalgia in Contemporary North American Literature charts the late twentieth-century development of reactionary emotions commonly felt by resentful, yet often goodhearted white men. Examining an eclectic array of literary case studies in light of recent work in critical whiteness and masculinity studies, history, geography, philosophy and theology, Tim Engles delineates five preliminary forms of white male nostalgia—as dramatized in novels by Sloan Wilson, Richard Wright, Carol Shields, Don DeLillo, Louis Begley and Margaret Atwood—demonstrating how literary fiction can help us understand the inner workings of deluded dominance. These authors write from identities outside the defensive domain of normalized white masculinity, demonstrating via extended interior dramas that although nostalgia is primarily thought of as an emotion felt by individuals, it also works to shore up entrenched collective power.