Where Night Is Day: The World of the ICU

\"هیچ شبی در ICU وجود ندارد. روز است، روز کمتر و دوباره روز. ریتم‌ها وجود دارد. هر دوازده ساعت: تغییر شیفت. گزارش: ابتدا همه با هم در اتاق بزرگ، سپس در کنار تخت، پرستار به پرستار. دور صبح. گروهی از پزشکان به آرامی مانند یک هارو در یک مزرعه در واحد حرکت می‌کنند. در هر اتاق، مانند یک بازی، اتاقی متفاوت به مرکز می‌چرخد. آنها دنباله‌ای از دستورات جدید از خود به جای می‌گذارند. لوله کشی، تیتر کردن، این کار را شروع کنید، آن را متوقف کنید، اسکن کنید، فیلم برداری کنید، دامنه. تپه شیب دار که از بیمار خواسته می شود بالا برود. آیا می توانید خودتان نفس بکشید؟ آیا می توانید بیدار شوید؟ آیا می توانید زندگی کنید؟\"—از کجا Night Is Day

Where Night Is Day یک روایت غیرداستانی است که بر اساس ریتم های روز به روز و ساعت به ساعت یک ICU در یک آموزش است. بیمارستانی در قلب نیومکزیکو. این در یک دوره سیزده هفته ای انجام می شود، زمان متوسط ​​چرخش ساکنان از طریق ICU. از سپتامبر شروع می شود و در کریسمس به پایان می رسد. داستان بیماران و خانواده هایی است که به طور ناگهانی با یک بیماری وخیم مواجه می شوند که خود را در ICU می بینند. این توضیح می دهد که چگونه آنها در آن حرکت می کنند و راه خود را پیدا می کنند. جیمز کلی شاهد حساس شجاعت آرام و تدبیر مردم عادی است.

کلی خواننده را به دنیایی موازی هدایت می کند: دنیای بیماری. این جهان، نامرئی اما نه پنهان، نه بیان شده توسط بیماران، اما شناخته شده توسط بیمار، به آسانی خود را به درک ما عرضه نمی کند. در این زمینه، کلی به ماهیت پزشکی و پرستاری می پردازد، در مورد اینکه پزشکان و پرستاران چگونه خود را می بینند و چگونه یکدیگر را می بینند. کلی با تکیه بر سخنان مورخان پزشکی، دکتر نویسندگان و محققان پرستاری، رابطه ناظران حرفه ای و غیر روحانی را با معنای بیماری، همدلی، مراقبت و سکوت رنج بررسی می کند. کلی یک پرتره صمیمی از ICU و ساکنان آن ارائه می دهد.

"There is no night in the ICU. There is day, lesser day, then day again. There are rhythms. Every twelve hours: shift change. Report: first all together in the big room, then at the bedside, nurse to nurse. Morning rounds. A group of doctors moves slowly through the unit like a harrow through a field. At each room, like a game, a different one rotates into the center. They leave behind a trail of new orders. Wean, extubate, titrate, start this, stop that, scan, film, scope. The steep hill the patient is asked to climb. Can you breathe on your own? Can you wake up? Can you live?"—from Where Night Is Day

Where Night Is Day is a nonfiction narrative grounded in the day-by-day, hour-by-hour rhythms of an ICU in a teaching hospital in the heart of New Mexico. It takes place over a thirteen-week period, the time of the average rotation of residents through the ICU. It begins in September and ends at Christmas. It is the story of patients and families, suddenly faced with critical illness, who find themselves in the ICU. It describes how they navigate through it and find their way. James Kelly is a sensitive witness to the quiet courage and resourcefulness of ordinary people.

Kelly leads the reader into a parallel world: the world of illness. This world, invisible but not hidden, not articulated by but known by the ill, does not readily offer itself to our understanding. In this context, Kelly reflects on the nature of medicine and nursing, on how doctors and nurses see themselves and how they see each other. Drawing on the words of medical historians, doctor-writers, and nursing scholars, Kelly examines the relationship of professional and lay observers to the meaning of illness, empathy, caring, and the silence of suffering. Kelly offers up an intimate portrait of the ICU and its inhabitants.