When we are no more : how digital memory is shaping our future

حافظه ما به نوع انسان مزیت تکاملی منحصر به فردی می دهد. داستان‌ها، ایده‌ها و نوآوری‌های ما - در یک کلام، "فرهنگ" ما - می‌تواند ثبت شود و به نسل‌های آینده منتقل شود. فرهنگ پایدار و کنجکاوی بی‌قرار ما را قادر می‌سازد تا فناوری‌های اطلاعاتی قدرتمندی را اختراع کنیم که دیدگاه ارزشمندی نسبت به گذشته ما به ما می‌دهد و آینده ما را تعریف می‌کند. امروز، ما در لبه یک منظره دیجیتالی گسترده و ناشناخته ایستاده ایم، جایی که حافظه جمعی ما در بیت ها و بایت های زودگذر ذخیره می شود و در اتاق های سرور دارای تهویه مطبوع زندگی می کند. اگر تمام حافظه ما در کدهای دیجیتالی زندگی کند که ممکن است دیگر قابل رمزگشایی نباشند، مورخان پس از 100، چه رسد به 1000 سال، برای درک زمان خود به چه منابعی مراجعه خواهند کرد؟

در وقتی دیگر نیستیمابی اسمیت رامزی حافظه بشری را از ماقبل تاریخ تا به امروز بررسی می‌کند تا چالش بزرگی را که دنیای ما با آن روبروست روشن کند - فراوانی اطلاعات و کمبود توجه انسان رامزی با ردیابی داستان از الواح به خط میخی و طومارهای پاپیروس گرفته تا حروف متحرک، کتاب‌ها و تولد کتابخانه کنگره، روایتی متقاعدکننده را به تصویر می‌کشد که چگونگی برخورد انسان‌ها با مشکل اطلاعات بیش از حد در طول تاریخ ما را بررسی می‌کند، و در واقع چگونه ممکن است همین مشکل را برای آینده دیجیتال خود حل کنیم. وقتی دیگر نیستیم که به عنوان فراخوانی برای آگاهی عمل می کند، توضیح می دهد که چرا ذخیره سازی داده ها حافظه نیست. چرا فراموشی اولین قدم برای به خاطر سپردن است و مهمتر از همه، چرا حافظه مربوط به آینده است، نه گذشته.

\"اگر ما به 1000 سال، 3000 سال آینده در آینده فکر می کنیم، باید از خود بپرسیم که چگونه همه چیز را حفظ کنیم. بیت‌هایی که برای تفسیر درست اشیاء دیجیتالی که ایجاد می‌کنیم به آن نیاز داریم؟ اوانجلیست ارشد در گوگل، در یک کنفرانس مطبوعاتی در فوریه 2015.

Our memory gives the human species a unique evolutionary advantage. Our stories, ideas, and innovations--in a word, our "culture"--can be recorded and passed on to future generations. Our enduring culture and restless curiosity have enabled us to invent powerful information technologies that give us invaluable perspective on our past and define our future. Today, we stand at the very edge of a vast, uncharted digital landscape, where our collective memory is stored in ephemeral bits and bytes and lives in air-conditioned server rooms. What sources will historians turn to in 100, let alone 1,000 years to understand our own time if all of our memory lives in digital codes that may no longer be decipherable?

In When We Are No More Abby Smith Rumsey explores human memory from pre-history to the present to shed light on the grand challenge facing our world--the abundance of information and scarcity of human attention. Tracing the story from cuneiform tablets and papyrus scrolls, to movable type, books, and the birth of the Library of Congress, Rumsey weaves a compelling narrative that explores how humans have dealt with the problem of too much information throughout our history, and indeed how we might begin solve the same problem for our digital future. Serving as a call to consciousness, When We Are No More explains why data storage is not memory; why forgetting is the first step towards remembering; and above all, why memory is about the future, not the past.

"If we're thinking 1,000 years, 3,000 years ahead in the future, we have to ask ourselves, how do we preserve all the bits that we need in order to correctly interpret the digital objects we create? We are nonchalantly throwing all of our data into what could become an information black hole without realizing it." --Vint Cerf, Chief Evangelist at Google, at a press conference in February, 2015.