When victims become killers : colonialism, nativism, and the genocide in Rwanda

\"وقتی کیگالی را گرفتیم، فکر می‌کردیم با جنایتکاران در ایالت روبرو می‌شویم، در عوض با یک جمعیت جنایتکار روبرو می‌شویم.» بنابراین یک کمیسر سیاسی در جبهه میهنی رواندا پس از قتل عام تعداد زیادی در سال 1994 منعکس شد. به اندازه یک میلیون توتسی در رواندا. زیربنای اظهارات او این درک است که، اگرچه به دستور اقلیتی از کارگزاران دولتی، این کشتار توسط صدها هزار شهروند عادی، از جمله قضات، فعالان حقوق بشر، و پزشکان، پرستاران، کشیشان، دوستان و همسران قربانیان. در واقع، همین محبوبیت آن است که نسل کشی رواندا را غیرقابل تصور می کند. این کتاب آن را قابل تامل می کند.

یکی از شناخته شده ترین روشنفکران آفریقا، با رد توضیحات آسان نسل کشی به عنوان یک نیروی شیطانی مرموز که به طرز عجیبی آزاد شده است، این تراژدی را در زمینه مناسب خود قرار می دهد. او نیروهای تاریخی، جغرافیایی و سیاسی را که این امکان را برای بسیاری از هوتوها فراهم کردند تا به طرز وحشیانه ای علیه همسایگان خود مورد حمله قرار گیرند، به نمایش می گذارد. او پاسخ‌ها را در ماهیت هویت‌های سیاسی ایجاد شده در دوران استعمار، در شکست‌های انقلاب ملی‌گرایانه در فراتر رفتن از این هویت‌ها، و در جریان‌های جمعیتی و سیاسی منطقه‌ای که بسیار فراتر از رواندا هستند، می‌یابد. با انجام این کار، محمود ممدانی به طور مفید درک شهروندی و هویت سیاسی در آفریقای پسااستعماری را گسترش می دهد.

تلاش های کمی برای توضیح وحشت رواندا صورت گرفته است و هیچ کدام به خوبی این مورد موفق نبوده است. تحلیل ممدانی پایه محکمی برای مطالعات آتی درباره این کشتار فراهم می کند. مهمتر از آن، پاسخ های او راهی برای خروج از بحران را نشان می دهد: جهتی برای اصلاح هویت سیاسی در آفریقای مرکزی و جلوگیری از تراژدی های آینده.

"When we captured Kigali, we thought we would face criminals in the state; instead, we faced a criminal population." So a political commissar in the Rwanda Patriotic Front reflected after the 1994 massacre of as many as one million Tutsis in Rwanda. Underlying his statement is the realization that, though ordered by a minority of state functionaries, the slaughter was performed by hundreds of thousands of ordinary citizens, including even judges, human rights activists, and doctors, nurses, priests, friends, and spouses of the victims. Indeed, it is its very popularity that makes the Rwandan genocide so unthinkable. This book makes it thinkable.

Rejecting easy explanations of the genocide as a mysterious evil force that was bizarrely unleashed, one of Africa's best-known intellectuals situates the tragedy in its proper context. He coaxes to the surface the historical, geographical, and political forces that made it possible for so many Hutu to turn so brutally on their neighbors. He finds answers in the nature of political identities generated during colonialism, in the failures of the nationalist revolution to transcend these identities, and in regional demographic and political currents that reach well beyond Rwanda. In so doing, Mahmood Mamdani usefully broadens understandings of citizenship and political identity in postcolonial Africa.

There have been few attempts to explain the Rwandan horror, and none has succeeded so well as this one. Mamdani's analysis provides a solid foundation for future studies of the massacre. Even more important, his answers point a way out of crisis: a direction for reforming political identity in central Africa and preventing future tragedies.