When the Soviet Union Entered World Politics

انحلال اتحاد جماهیر شوروی علاقه زیادی به نقش اتحاد جماهیر شوروی در سیاست جهانی در طول تاریخ 74 ساله آن و چگونگی شکل گیری روابط بین المللی قرن بیستم توسط اتحاد جماهیر شوروی برانگیخته است. جان یاکوبسون روابط خارجی شوروی را در دوره پایان جنگ داخلی تا آغاز اولین برنامه پنج ساله بررسی می‌کند و بر مشکلاتی که بلشویک‌ها در تلاش برای ارتقای امنیت ملی و توسعه اقتصادی با آن مواجه بودند، تمرکز می‌کند. او اهمیت محوری روابط خارجی را برای تخیل سیاسی رهبران شوروی، هم در برنامه هایشان برای صنعتی شدن و هم در مبارزه برای برتری در میان جانشینان لنین، نشان می دهد.

ژاکوبسون موضع تفسیری پس از جنگ سرد را اتخاذ می کند و گلاسنوست را در خود جای می دهد. و افشاگری های دوران پرسترویکا. او همچنین روابط شوروی با اروپا و آسیا را از منظر جهانی در نظر می‌گیرد و دو شیوه روابط خارجی اولیه شوروی - انقلاب و دیپلماسی - را در یک بحث منسجم ادغام می‌کند. مهمتر از همه، او انبوه اطلاعاتی را که از دهه 1960 در دسترس محققان قرار گرفت، ترکیب می کند. نتیجه یک اثر محرک از تاریخ بین‌المللی است که با مجموعه پیچیده‌ای از پژوهش‌های موجود در تاریخ اولیه شوروی ارتباط برقرار می‌کند.

The dissolution of the Soviet Union has aroused much interest in the USSR's role in world politics during its 74-year history and in how the international relations of the twentieth century were shaped by the Soviet Union. Jon Jacobson examines Soviet foreign relations during the period from the end of the Civil War to the beginning of the first Five-Year Plan, focusing on the problems confronting the Bolsheviks as they sought to promote national security and economic development. He demonstrates the central importance of foreign relations to the political imagination of Soviet leaders, both in their plans for industrialization and in the struggle for supremacy among Lenin's successors.

Jacobson adopts a post-Cold War interpretative stance, incorporating glasnost and perestroika-era revelations. He also considers Soviet relations with both Europe and Asia from a global perspective, integrating the two modes of early Soviet foreign relations—revolution and diplomacy—into a coherent discussion. Most significantly, he synthesizes the wealth of information that became available to scholars since the 1960s. The result is a stimulating work of international history that interfaces with the sophisticated existing body of scholarship on early Soviet history.