What the Thunder Said: How The Waste Land Made Poetry Modern

در صدمین سالگرد شاهکار مدرنیستی تی. اس. الیوت، تاریخچه فرهنگی غنی از خلقت، تأثیر انفجاری و تأثیر پایدار سرزمین بایر


سرزمین بایر را در سال 1922 منتشر کرد، نویسنده سی و چهار ساله خود را در مسیر شهرت جهانی و دریافت جایزه نوبل قرار داد. \"اما، همانطور که جد رسولا می نویسد، سرزمین بایر تنها یک شعر نیست، بلکه یک رویداد را نامگذاری می کند، مانند گردباد یا زلزله. انتشار آن یک حوضه آبخیز بود که یک قبل و بعد را نشان می داد. این شعری بود که به صراحت اعلام کرد که هنر شعر کهن مدرن شده است.» در تندر چه گفت، رسولا داستان این است که چگونه سرزمین بایر شعر را برای همیشه تغییر داد و چگونه این بمب فرهنگی به عنوان منادی انقلاب مدرنیستی در تمام هنرها عمل کرد. انتزاع در هنرهای تجسمی تا آتونالیته در موسیقی.

از افتتاحیه معروف آن، \"آوریل بی رحم ترین ماه است، پرورش / یاس بنفش از سرزمین مرده\" تا مانترای سانسکریت پایانی آن، \"Shantih shantih shantih\" i>سرزمین بایرتصاویر منحصربفرد، تکنیک تجربی و کنایه‌های متراکم را با هم ترکیب می‌کرد، و به طور جسورانه دستور ازرا پاوند مبنی بر «نوسازی کردن آن» را برآورده می‌کرد. آنچه رعد گفت منشأ، دریافت، و تأثیر ماندگار شعر را از ریشه‌های آن در واگنریسم و ​​سمبولیسم فرانسوی تا شیوه‌ای که موسیقی عجیب فریبنده آن همچنان الهام‌بخش خوانندگان است، ردیابی می‌کند. در طول راه، ما در مورد حلقه داستانی الیوت، از جمله ویندهام لوئیس، ویرجینیا وولف، و برتراند راسل، و در مورد شاعرانی مانند مینا لوی و ماریان مور، که نوآوری‌هایشان به اندازه نوآوری‌های «مردان 1914» نتیجه‌بخش بوده است، آشنا می‌شویم.
مملو از بینش‌های تازه و حکایات ناآشنا، آنچه رعد گفت نیروی انفجاری تأثیرگذارترین شعر قرن بیستم را بازیابی می‌کند.

On the 100th anniversary of T. S. Eliot’s modernist masterpiece, a rich cultural history of The Waste Land’s creation, explosive impact, and enduring influence

When T. S. Eliot published The Waste Land in 1922, it put its thirty-four-year-old author on a path to worldwide fame and the Nobel Prize. “But,” as Jed Rasula writes, “The Waste Land is not only a poem: it names an event, like a tornado or an earthquake. Its publication was a watershed, marking a before and after. It was a poem that unequivocally declared that the ancient art of poetry had become modern.” In What the Thunder Said, Rasula tells the story of how The Waste Land changed poetry forever and how this cultural bombshell served as a harbinger of modernist revolution in all the arts, from abstraction in visual art to atonality in music.

From its famous opening, “April is the cruellest month, breeding / Lilacs out of the dead land,” to its closing Sanskrit mantra, “Shantih shantih shantih,” The Waste Land combined singular imagery, experimental technique, and dense allusions, boldly fulfilling Ezra Pound’s injunction to “make it new.” What the Thunder Said traces the origins, reception, and enduring influence of the poem, from its roots in Wagnerism and French Symbolism to the way its strangely beguiling music continues to inspire readers. Along the way, we learn about Eliot’s storied circle, including Wyndham Lewis, Virginia Woolf, and Bertrand Russell, and about poets like Mina Loy and Marianne Moore, whose innovations have proven as consequential as those of the “men of 1914.”

Filled with fresh insights and unfamiliar anecdotes, What the Thunder Said recovers the explosive force of the twentieth century’s most influential poem.