Wettrennen der Regionen nach Brüssel: Die Entwicklung der Regionalvertretungen

نمایندگی‌های منطقه‌ای در بروکسل بارزترین نشانه تعهد مناطق مختلف به سیاست اروپاست. اگرچه تعداد دفاتر منطقه ای به طور پیوسته در طول 20 سال گذشته افزایش یافته است، این توسعه هنوز به دقت مورد بررسی قرار نگرفته است. فیلیپ استودینگر به این کسری تجربی می پردازد و همچنین یک مدل هزینه-فایده رسمی ایجاد می کند که اساس چارچوب توضیحی نظری او را تشکیل می دهد. نتایج تحلیل داده‌های رویداد او نشان می‌دهد که احتمال افتتاح نمایندگی منطقه‌ای با ویژگی‌های منافع منطقه‌ای و تلاش‌های منطقه برای رهایی از دولت ملی افزایش می‌یابد. مطالعه موردی در مورد منطقه فورارلبرگ اتریش نیز اهمیت هزینه های سرمایه گذاری مالی را نشان می دهد.

Die Regionalvertretungen in Brüssel sind das sichtbarste Zeichen für das europapolitische Engagement der verschiedenen Regionen. Obwohl die Anzahl der Regionalbüros in den vergangenen 20 Jahren stetig gestiegen, ist eine genaue Betrachtung dieser Entwicklung bislang ausgeblieben. Philipp Studinger widmet sich diesem empirischen Defizit und entwickelt darüber hinaus ein formales Kosten-Nutzen-Modell, das die Grundlage seines theoretischen Erklärungsrahmens bildet. Die Ergebnisse seiner Ereignisdatenanalyse zeigen, dass die Wahrscheinlichkeit der Eröffnung einer Regionalvertretung mit der Spezifität der regionalen Interessenlage und durch die Emanzipationsbestrebungen der Region vom Nationalstaat steigt. Die Fallstudie über die österreichische Region Vorarlberg demonstriert zudem die Bedeutung der finanziellen Investitionskosten.