Westland Lysander Mks. I, II, II / IIIA, III(SD) / IIIA(SD), TT Mks. I, II, III

دسته بندی: تجهیزات نظامی
ویرایش:  
نویسندگان: Ovcacik M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 40 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 9 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 51,000

4+ انتشارات، 1999. - 40 ص. — ISBN 8090255914. پرواز همکاری ارتش در دوره بین‌جنگ از سنت طولانی در RAF برخوردار بود. منبعش در WW بود! تجربه سپاه پرواز سلطنتی آن زمان در پشتیبانی از نیروهای زمینی. پس از آتش بس، نیروی هوایی سلطنتی تازه تأسیس یا هواپیماهای تخصصی مانند جنگنده بریستول را به کار گرفت و یا از انواع اهداف عمومی اقتباس کرد، به عنوان مثال. Fairey IIIF یا بعد از آن Fairey Gordon. در نیمه دوم دهه بیست، هواپیمای بریستول با یک نوع استاندارد همکاری ارتش، آرمسترانگ ویتورث اطلس، جایگزین شد. سپس دوره‌ای دنبال شد که در آن واحدهای همکاری ارتش بار دیگر به طرح‌های اقتباسی وابسته شدند - هواپیماهای هاوکر آئوداکس/هاردی و هکتور، که همگی نسخه‌های توسعه‌یافته بمب‌افکن هارت در اواخر دهه 1920 بودند. در حالی که هکتور ساخت وستلند طراحی شده توسط هاوکر را می توان تنها به عنوان یک نوع موقت در نظر گرفت، مشخصات جدید A.39/34 در آوریل 1935 صادر شد که خواستار یک هواپیمای مدرن تر برای جایگزینی Hawker Audax با طراحی منحصراً مطابق با استاندارد بود. نیازهای همکاری ارتش ویژگی های خوب پرواز آهسته برای مشاهده بصری نیروهای زمینی، فرود و برخاست کوتاه، تدارک دریافت پیام، شناسایی هوایی، رادیو و یک بار کوچک بمب مورد نیاز بود که همگی خواسته های "محافظه کارانه" RAF را برای چنین هواپیمایی، اما صرف نظر از پیشرفت های پیشرفته اخیر در هوانوردی نظامی. چهار شرکت پیشنهادات خود را به مناقصه وزارت هوا ارائه کردند. بریستول هواپیمای تک بال پایین نوع 148 خود را عرضه کرد. هاوکر با یک هواپیمای دوباله و A.V. Roe Avro
670 را طراحی کرد. در نتیجه لابی‌های Westlands در وزارت هوا، یکی از رقبای Westland نیز در این رقابت شرکت کرد، که در نهایت برنده مناقصه شد و بریستول، تنها شرکت پذیرفته‌شده دیگر را شکست داد و تنها دو نمونه اولیه را ساخت.

4+ Publications, 1999. — 40 p. — ISBN 8090255914. Army co-operation flying had a long tradition within the RAF in the inter-war period. It had its source in the WW! experience of the then Royal Flying Corps in support of ground forces. After the Armistice the newly-established Royal Air Force operated either specialised aircraft like the Bristol Fighter or adapted general purpose types, eg. the Fairey IIIF or later the Fairey Gordon. In the second half of the twenties, the Bristol aircraft was succeeded by a standard army co-operation type, the Armstrong Whitworth Atlas. Then followed a period in which the army co-operation units came once again to depend upon adaptation designs - the Hawker Audax/Hardy and Hector biplanes, which all were developed variants of the Hart bomber of the late 1920s. While the Hawker-designed, Westland-built Hector could be regarded only as an interim type, a new Specification A.39/34 was issued in April 1935, calling for a more modern aircraft to replace the Hawker Audax with a design exclusively conforming lo army co-operauon needs. Good slow-flying characteristics for visual observation of ground forces, short landing and take-off, provision for message pick-up, aerial recon­naissance, a radio and a small bomb load were required, all conveying the "conserva­tive" RAF demands for such an aeroplane, but irrespective of recent advanced pro­gress in military aviation. Four companies submitted their proposals to the Air Ministry tender. Bristol offered their Type 148 low-wing monoplane. Hawker came up with a biplane and A.V. Roe designed the Avro
670. As a result of Westlands lobbying at the Air Ministry, a Westland contender was also included in the competition, eventu­ally winning the bid and beating the Bristol, the only other accepted firm, leaving it lo build only two prototypes.