دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Nick Lipscombe
سری: Osprey General Military
ISBN (شابک) : 1780961146
ناشر: Osprey Publishing
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 472
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Wellington’s Guns : The Untold Story of Wellington and his Artillery in the Peninsula and at Waterloo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تفنگ های ولینگتون: داستان ناگفته ولینگتون و توپخانه اش در شبه جزیره و واترلو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کتابهای تاریخ، توپخانه ارتش ولینگتون را در طول جنگهای ناپلئونی فراموش کردهاند، اما نیک لیپسکامب در این کتاب، مطالعه توپچیها را از طریق گزارشهای دست اول ارائه میدهد و به اقدامات قهرمانانه آنها جان و رنگ میبخشد. ولینگتون، بدون شک، یک فرمانده میدانی درخشان بود، اما سبک رهبری او ناگهانی و گهگاه سازش ناپذیر بود، به ویژه در مورد توپخانه اش. او ژنرال های پیاده نظام خود را به عنوان فرماندهان لشکر آموزش داد، اما نه فرماندهان ارتش. او برای فرماندهان سواره نظام خود وقت کمی داشت که اغلب به ناتوانی آنها در کنترل واحدها و تشکیلات خود در جنگ تحقیر می کرد. اما این فرماندهان توپخانه او بودند که او به طور خاص در فاصله دستان خود نگه داشت، به دلیل مشکوک بودن به زنجیره متفاوت فرماندهی بالاتر و انتخاب آنها از طریق توانایی، نه امتیاز. در نتیجه، رابطه ولینگتون با توپچی هایش در بهترین حالت وظیفه شناسانه بود و گهگاه به طور کامل شکست می خورد. ولینگتون که غالباً از عدم کنترل و نفوذ خود بر توپخانه خارج از میدان نبرد ناامید شده بود، گهگاه از اختیارات خود بر آن استفاده می کرد و شخصاً اسلحه ها را گاهی بر خلاف توصیه کارشناسان خود به کار می گرفت. بی اعتمادی شخصی ولینگتون در نامه ای به استاد ژنرال مهمات در دسامبر 1815 به اوج رسید که در آن او اظهار داشت: «راستش را بگویم، من از توپخانه در نبرد واترلو چندان راضی نبودم». این منجر به این باور اشتباه شد که توپچی ها در این نبرد حیاتی عملکرد بدی داشتند و ظاهراً اسلحه های خود را رها کرده و از میدان فرار کردند، برخلاف اظهارات شاهدان عینی فرانسوی. Wellington's Guns داستان طولانی مدت این رابطه اغلب طوفانی، ناامیدی ها، چالش ها، شخصیت ها و دستاوردهای قهرمانان اصلی و همچنین شرح مفصلی از توپخانه بریتانیا در این دوره است. حتی با وجود مشارکت شجاعانه حدود 12000 افسر توپچی، درجه افسر درجه و درجه، پنج عنوان افتخاری باتری، و چندین حساب اولیه، این داستانی است که هرگز گفته نشده است. این در حالی است که خود توپخانه در طول جنگهای ناپلئونی از توسعه مأموریتهای حیاتی «خطر نزدیک» در جنگلهای هوگومونت، بلژیک تا حملات با تفنگ کوهستانی در طول مبارزات جنگ شبه جزیره پیرنه و رگبارهای خزنده متحول شد. و راکت های Congreve در همه تئاترها، با نتیجه نهایی این که توپخانه خود جزء حیاتی هر ارتش آینده و در واقع مدرن شد.
The history books have forgotten the artillery of Wellington's army during the Napoleonic Wars, but in this book Nick Lipscombe offers a study of the gunners through first-hand accounts, bringing life and color to their heroic actions. Wellington was, without doubt, a brilliant field commander, but his leadership style was abrupt and occasionally uncompromising, especially to his artillery. He trained his infantry generals as divisional commanders but not army commanders; for his cavalry commanders he had little time often pouring scorn on their inability to control their units and formation in battle; but it was his artillery commanders that he kept at arm's length in particular, suspicious of their different chain of higher command and of their selection through ability, rather than privilege. In consequence, Wellington's relationship with his gunners was dutiful at best, and occasionally failed completely. Frequently frustrated by his lack of control and influence over the artillery off the battlefield, Wellington would occasionally over-exert his authority on it, personally deploying the guns sometimes against the advice of his experts. Wellington's personal distrust culminated in a letter to The Master General of the Ordnance in December 1815 in which he commented, 'to tell you the truth, I was not very pleased with the Artillery in the battle of Waterloo'. This resulted in the mistaken belief that the gunners performed badly at this crucial battle, supposedly abandoning their guns and fleeing the field, in direct contrast to French eyewitness accounts. Wellington's Guns is the long overdue story of this often stormy relationship, the frustrations, challenges, the characters, and the achievements of the main protagonists as well as a detailed account of the British artillery of this period. Even with the valiant contribution of some 12,000 gunner officers, NCOs and rank and file, five battery honour titles, and numerous primary accounts, this is a story which has never been told. This despite the fact that the artillery itself was revolutionized during the course of the Napoleonic Wars from developing the vital 'danger-close' missions in the woods of Hougoumont, Belgium to the mountain gun attacks during the Pyrenean campaign of the Peninsular War and creeping barrages and Congreve rockets in all theatres, with the ultimate result that the artillery itself became a crucial component of any future and indeed modern army.