Weaving Self-Evidence: A Sociology of Logic (Princeton Studies in Cultural Sociology)

توسعه قضایا در منطق عموماً یک فعالیت انفرادی و صرفاً مغزی است و بنابراین توسط جامعه شناسان قابل مشاهده نیست. کلود روزنتال، جامعه‌شناس فرانسوی، در بافندگی خود گواه‌ها این مفهوم را با ردیابی تاریخچه یکی از نمونه‌های شناخته‌شده اخیر در زمینه هوش مصنوعی به چالش می‌کشد - قضیه‌ای بر پایه‌های منطق فازی. تحلیل‌های روزنتال ماهیت ذاتاً اجتماعی فرآیندی را آشکار می‌کند که در آن گزاره‌های منطق به‌عنوان حقایق تولید، منتشر و تثبیت می‌شوند.


روزنتال مراحل مختلف پیدایش قضیه در منطق فازی را توصیف می‌کند. اولین پیش نویس های آن از طریق انتشار و انتشار، بحث و فرمول بندی مجدد، و در نهایت پذیرش توسط جامعه علمی. او از طریق مشاهداتی که در دانشگاه‌ها و کنفرانس‌های علمی بزرگ و در انجمن‌های الکترونیکی انجام می‌شود، به روش‌های آموزش دانش‌آموزان در دستکاری‌های نمادین و زبان‌های رسمی نگاه می‌کند و نحوه کار، تعامل و بحث محققان درباره ایده‌های جدید را بررسی می‌کند. روزنتال با تحلیل دقیق مکانیسم‌های مشخصی که منجر به توسعه جمعی و تأیید شواهد می‌شود، نشان می‌دهد که چگونه یک کشف منطقی و شناخت آن در جامعه علمی به هیچ وجه محصول هیچ فردی نیست که در انزوا کار می‌کند، بلکه یک فرآیند اجتماعی است که را می توان مشاهده و مطالعه کرد.



بافندگی خود گواه دانشجویان و محققین جامعه شناسی و تاریخ و فلسفه علم و فناوری و هر کسی که کنجکاو باشد، مورد علاقه خواهد بود. چگونه دانشمندان کار می کنند.

The development of theorems in logic is generally thought to be a solitary and purely cerebral activity, and therefore unobservable by sociologists. In Weaving Self-Evidence, French sociologist Claude Rosental challenges this notion by tracing the history of one well-known recent example in the field of artificial intelligence--a theorem on the foundations of fuzzy logic. Rosental's analyses disclose the inherently social nature of the process by which propositions in logic are produced, disseminated, and established as truths.


Rosental describes the different phases of the emergence of the theorem on fuzzy logic, from its earliest drafts through its publication and diffusion, discussion and reformulation, and eventual acceptance by the scientific community. Through observations made at major universities and scholarly conferences, and in electronic forums, he looks at the ways students are trained in symbolic manipulations and formal languages and examines how researchers work, interact, and debate emerging new ideas. By carefully analyzing the concrete mechanisms that lead to the collective development and corroboration of proofs, Rosental shows how a logical discovery and its recognition within the scholarly community are by no means the product of any one individual working in isolation, but rather a social process that can be observed and studied.



Weaving Self-Evidence will interest students and researchers in sociology and the history and philosophy of science and technology, and anyone curious about how scientists work.