دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: هنر ویرایش: نویسندگان: Janine Randerson سری: ISBN (شابک) : 0262038277, 9780262038270 ناشر: The MIT Press سال نشر: 2018 تعداد صفحات: 0 زبان: English فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Weather as Medium: Toward a Meteorological Art به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آب و هوا به عنوان متوسط: به سوی هنر هواشناسی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کاوش در آثار هنری که از آب و هوا یا جو به عنوان رسانه اصلی
استفاده میکنند و ائتلافهای جدیدی از تعامل جمعی با بحران آب و
هوا ایجاد میکنند.
در زمان بحران آبوهوایی، تعداد فزایندهای در حال افزایش است.
هنرمندان از آب و هوا یا جو به عنوان یک رسانه هنری استفاده می
کنند و با دانشمندان، جوامع محلی و فعالان آب و هوا همکاری می
کنند. کار آنها میانجی شیوههای علمی دانستن و دانش تجربی از آب و
هوا، بررسی اضطرابهای جمعی و طرح پرسشهای فوری زیستمحیطی،
نوسان بین «نمای سیستمهای تصویر بزرگ» و دیدگاه زمینی است. در
این کتاب، جانین رندرسون مجموعهای از پروژههای هنری هواشناسی را
از دهه 1960 تا کنون بررسی میکند که از منابعی از سیستمهای
دینامیکی، فنی، و فیزیکی گرفته تا کیهانشناسی بومی استفاده
میکنند.
راندرسون پیشروی برای امروز پیدا میکند. هنر هواشناسی در آثار
هنری دهه 1960 که هوا محور بود و با علوم جدید آشفتگی و عدم تعین
آمیخته بود، و او آثار این دوره را توسط هنرمندانی از جمله هانس
هاکه، فوجیکو ناکایا و مجسمهساز جنبشی Aotearoa-نیوزیلندی لن لی
بررسی میکند. او به تجربیات زنده آب و هوا در هنر نگاه می کند،
به ویژه اجرای Fluxus و هنر معاصر که از جریان های داده های
هواشناسی و نرم افزار استفاده می کند. او استفاده از ابزارهای
هواشناسی، از جمله سنسورهای ماهواره ای از راه دور، برای ایجاد
جوهای تاثیرگذار را توصیف می کند. پروژه های آنلاین و اجراهای
مشارکتی که شکل جدیدی از \"هواشناسی اجتماعی\" را ایجاد می کند.
آثاری که مستقیماً به تغییرات آب و هوایی پاسخ میدهند، بسیاری از
آنها از جنوب جهانی هستند. هنرمندان فعالی که با کرایوسفر رو به
کاهش زمین درگیر هستند. و هنر نظری در قالب آزمایش های شبه علمی.
رندرسون می نویسد، پیچیدگی های فعلی هنر پیرامون آب و هوا، تسلط
علمی بر حقایق را مختل می کند و سؤالات ارزشمندی را در جای خود
مطرح می کند.
An exploration of artworks that use weather or atmosphere as
the primary medium, creating new coalitions of collective
engagement with the climate crisis.
In a time of climate crisis, a growing number of artists use
weather or atmosphere as an artistic medium, collaborating with
scientists, local communities, and climate activists. Their
work mediates scientific modes of knowing and experiential
knowledge of weather, probing collective anxieties and raising
urgent ecological questions, oscillating between the "big
picture systems view" and a ground-based perspective. In this
book, Janine Randerson explores a series of meteorological art
projects from the 1960s to the present that draw on sources
ranging from dynamic, technological, and physical systems to
indigenous cosmology.
Randerson finds a precursor to today's meteorological art in
1960s artworks that were weather-driven and infused with the
new sciences of chaos and indeterminacy, and she examines work
from this period by artists including Hans Haacke, Fujiko
Nakaya, and Aotearoa-New Zealand kinetic sculptor Len Lye. She
looks at live experiences of weather in art, in particular
Fluxus performance and contemporary art that makes use of
meteorological data streams and software. She describes the use
of meteorological instruments, including remote satellite
sensors, to create affective atmospheres; online projects and
participatory performances that create a new form of "social
meteorology"; works that respond directly to climate change,
many from the Global South; artist-activists who engage with
the earth's diminishing cryosphere; and a speculative art in
the form of quasi-scientific experiments. Art's current eddies
of activity around the weather, Randerson writes, perturb the
scientific hold on facts and offer questions of value in their
place.