We Used to Wait: Music Videos and Creative Literacy

ویدیوهای موسیقی زمانی توسط MTV پخش می‌شد و روی صفحه‌های تلویزیون ما دریافت می‌شد. امروزه، موزیک ویدیوها جستجو، دانلود و بر روی صفحه نمایش رایانه ما مشاهده می شوند - یا در اتاق نشیمن ما تولید می شوند و در رسانه های اجتماعی بارگذاری می شوند. ربکا کینسکی در ما عادت داشتیم صبر کنیم، این تغییر را بررسی می کند. او موزیک ویدیو را به‌عنوان یک فرم بررسی می‌کند، که در اصل محصولی است که توسط افراد حرفه‌ای ساخته شده است تا توسط افراد غیرحرفه‌ای مصرف شود. به عنوان یک تمرین که به طور فزاینده ای توسط آماتورها انجام می شود. و به عنوان یک سواد، برای آزمایش و تسلط بر آن.

Kinskey تاریخچه کوتاهی از موزیک ویدیو را به عنوان یک فرم ارتباطی و فرهنگی ارائه می‌کند که ظهور و سقوط Total Request Live MTV و ظهور مجدد موزیک ویدیو در YouTube را توصیف می‌کند. او تغییرات اخیر در مشاهده و عملکرد تولید را بررسی می‌کند و مسیر کارگردانی موزیک ویدیو هیرو مورای را از دانشجوی سینما و آماتور اختصاصی دهه 1990 به حرفه‌ای موزیک ویدیو در دهه 2000 ردیابی می‌کند. او با بررسی موزیک ویدیو به عنوان یک سواد، به OMG نگاه می کند! Cameras Everywhere، یک کمپ تابستانی فیلمسازی غیرانتفاعی که توسط گروهی از کارگردانان جوان موزیک ویدیو اداره می شود. OMG! اردونشینان و مشاوران یک مطالعه موردی در مورد اینکه چگونه تولیدکنندگان فرهنگی در چندین نسل مرز بین حرفه ای و آماتور را محو کرده اند ارائه می دهند. شیوه‌های روزمره آنها مفهوم سواد را بازسازی می‌کند، نه تنها با تلاش‌های مشترک و اغلب غیررسمی آنها برای انتقال و دستیابی به سواد، بلکه با گسترش تعریف فعالیتی ارزشمند و شایسته پیگیری اختصاصی و لذت‌بخش.

Music videos were once something broadcast by MTV and received on our TV screens. Today, music videos are searched for, downloaded, and viewed on our computer screens -- or produced in our living rooms and uploaded to social media. In We Used to Wait, Rebecca Kinskey examines this shift. She investigates music video as a form, originally a product created by professionals to be consumed by nonprofessionals; as a practice, increasingly taken up by amateurs; and as a literacy, to be experimented with and mastered.

Kinskey offers a short history of the music video as a communicative, cultural form, describing the rise and fall of MTV's Total Request Live and the music video's resurgence on YouTube. She examines recent shifts in viewing and production practice, tracing the trajectory of music video director Hiro Murai from film student and dedicated amateur in the 1990s to music video professional in the 2000s. Investigating music video as a literacy, she looks at OMG! Cameras Everywhere, a nonprofit filmmaking summer camp run by a group of young music video directors. The OMG! campers and counselors provide a case study in how cultural producers across several generations have blurred the line between professional and amateur. Their everyday practices remake the notion of literacy, not only by their collaborative and often informal efforts to impart and achieve literacy but also by expanding the definition of what is considered a valuable activity, worthy of dedicated, pleasurable pursuit.