We Called it MAG-nificent: Dow Chemical and Magnesium, 1916-1998

در طول جنگ جهانی اول، در سال 1916، هربرت داو، بنیانگذار شرکت شیمیایی داو، اخباری از "پوسته های ستاره ای" دریافت کرد، سلاح هایی که هنگام فرود آمدن بر سنگرهای دشمن به طرز وحشتناکی می درخشیدند و کار آنها را آسان تر می کردند. حمله کنند. عنصر مهم در این فلرها منیزیم بود، فلزی که ناگهان تقاضای زیادی پیدا کرد. داو، همراه با ده ها شرکت دیگر در ایالات متحده، به سرعت تولید منیزیم را آغاز کرد، اما تا سال 1927 داو تنها شرکت آمریکایی بود که هنوز در این تجارت فعالیت می کرد. نوآوری کلیدی داو روشی برای استخراج فلز از آب دریا بود، دستاوردی مهندسی که سرانجام در فری پورت، تگزاس، تنها یازده ماه قبل از حمله پرل هاربر به دست آمد. داو تامین کننده اصلی منیزیم برای هواپیماهای آمریکایی و بریتانیایی در طول جنگ جهانی دوم بود، تمایزی که به طور طعنه آمیزی منجر به صدور کیفرخواست از سوی دولت ایالات متحده در مورد اتهامات انحصاری شد. این شرکت در نهایت تا سال 1990 به بزرگترین تولید کننده منیزیم در جهان تبدیل شد، زمانی که چینی ها وارد بازار شدند و این فلز را با قیمت های پایین عرضه کردند. داو بی سر و صدا به تولید منیزیم خود در سال 1998 پایان داد. تاریخچه برندت نگاهی جذاب به هشتاد و سه سال عاشقانه داو با این فلز برجسته است.

During World War I, in 1916, Herbert Dow, founder of The Dow Chemical Company, received news of “star shells,” weapons that glowed eerily as they descended over the trenches of the enemy, making them easier to attack. The critical component in these flares was magnesium, a metal that was suddenly in great demand. Dow, along with a half-dozen other U.S. firms, swiftly began manufacturing magnesium, but by 1927 Dow was the only U.S. company still in the business. Dow’s key innovation was a method of extracting the metal from seawater, an engineering accomplishment finally achieved at Freeport, Texas, only eleven months prior to the Pearl Harbor attack. Dow was the principal supplier of magnesium for U.S. and British planes during World War II, a distinction that ironically yielded an indictment from the U.S. government on monopoly charges. The company eventually became the world’s largest manufacturer of magnesium until 1990, when the Chinese entered the market and offered the metal at rock-bottom prices. Dow quietly ended its production of magnesium in 1998. Brandt’s history is an engaging look at Dow’s eighty-three-year romance with this remarkable metal.