Ways of Being Bound: Perspectives from post-Kantian Philosophy and Relational Sociology

این کتاب از منظر فلسفی و جامعه‌شناختی به موضوع «پیوند بودن» می‌پردازد. چندین راه را بررسی می کند که ما در آن مقید هستیم. ما ملزم به اعتراف به حقیقت و پیروی از قوانین هستیم. ما به دیگران و جهان مقیدیم. اینکه ما چه کسی هستیم تا حدی توسط این پیوندها مشخص می شود، صرف نظر از اینکه آیا ما مطابق آنها عمل می کنیم - یا حتی اینکه آیا آنها را تصدیق می کنیم. پرسش‌های گیج‌کننده‌ای از این واقعیت ناشی می‌شوند که ما مقید هستیم، مانند: آن اوراق چگونه الزام‌آور هستند؟ ویژگی هنجاری آنها در کجا نهفته است؟ یک سنت فلسفی ارجمند، به‌ویژه از زمان کانت، روایتی از هنجارمندی ارائه کرده است که به طور اساسی به مفاهیمی مانند «خود قانون‌گذاری» متوسل می‌شود. اما آیا می توان پیوندهای هنجاری ما را در این اصطلاحات اساساً اول شخصی به درستی درک کرد؟ بسیاری استدلال می‌کنند که شرایط اجتماعی ما در برابر هرگونه توضیحی از آن پیوندهایی که نتواند دیدگاه‌های دوم و سوم شخص را بپذیرد، مقاومت می‌کند.

بخش اول کتاب به بررسی این موضوعات می‌پردازد. دیدگاه تاریخی در سنت فلسفه استعلایی (کانت، فیشته، هگل، هوسرل و هایدگر). به بررسی پدیده «پیوند بودن» می پردازد، یعنی چرا و چگونه مقید هستیم. بخش دوم کتاب تحلیلی جامعه‌شناختی از پیوندهای اجتماعی ارائه می‌دهد که هم تاریخی و هم نظام‌مند است. بر اساس رویکردهای جامعه‌شناختی به «همبستگی» و «بازتاب»، روشی را بررسی می‌کند که در آن پدیده «پیوند بودن» از طریق مفهوم «رابطه اجتماعی» ظاهر می‌شود.

This book addresses the topic of 'being bound' from a philosophical and a sociological perspective. It examines several ways in which we are bound. We are bound to acknowledge the truth and to follow laws; we are bound to others and to the world. Who we are is partly defined by those bonds, regardless of whether we live up to them – or even of whether we acknowledge them. Puzzling questions arise from the fact that we are bound, such as: How are those bonds binding? Wherein lies their normative character? A venerable philosophical tradition, particularly since Kant, has provided an account of normativity that crucially appeals to such notions as “self-legislation.” But can our normative bonds be properly understood in these essentially first-personal terms? Many argue that our social condition resists any account of those bonds that fails to acknowledge the perspectives of the second and the third person.

The first part of the book explores these themes from a historical perspective in the tradition of transcendental philosophy (Kant, Fichte, Hegel, Husserl and Heidegger); it examines the phenomenon of “being bound”, i.e., why and how we are bound. The second part of the book offers a sociological analysis of social bonds that is both historical and systematic. Based on sociological approaches to “solidarity” and “reflexivity”, it explores the way in which the phenomenon of “being bound” manifests through the concept of a “social relation”.