Watershed Management: Balancing Sustainability and Environmental Change

جداسازی مفهومی انسان و اکوسیستم‌های طبیعی در تفکر اکثر حرفه‌های مدیریت منابع طبیعی، از جمله برای استری، مدیریت حیات وحش، شیلات، مدیریت مرتع، و مدیریت آبخیز منعکس شده است (برچ 1971). چنین تفکری می تواند واقعیت عنصر انسانی را در اکوسیستم های محلی، منطقه ای و جهانی انکار کند (Bonnicksen and Lee 1982, Klausner 1971, Vayda 1977). انسان به عنوان موجودات پیچیده با توانایی های فرهنگی بسیار توسعه یافته برای اصلاح محیط خود، به طور مستقیم یا غیرمستقیم تقریباً بر تمام اکوسیستم های خشکی و آبی تأثیر می گذارد (بنت 1976). در نتیجه، اطلاعات برای مدیریت اکوسیستم های حوزه آبخیز بدون در نظر گرفتن نهادها و فعالیت های انسانی ناقص است. جامعه شناسان روابط بین جوامع انسانی و پایگاه های زمینی یا اکوسیستم هایی را که به مدت بیش از 60 سال به آن وابسته اند، مطالعه کرده اند (فیلد و برچ 1990). این مطالعات با (1) یک دیدگاه کل نگر که افراد و محیط های آنها را به عنوان سیستم های متقابل می بیند، (2) رویکردهای انعطاف پذیر که به محیط یا جامعه انسانی اجازه می دهد به عنوان متغیر مستقل در تجزیه و تحلیل جامعه-محیط تلقی شود متمایز می شوند. روابط، و (3) انباشت دانش قابل توجهی در مورد اینکه چگونه رفاه آینده یک جامعه تحت تأثیر استفاده (یا سوء استفاده) آن از زمین و آب قرار می گیرد (Firey 1990).

Conceptual separation of humans and natural ecosystems is reflected in the thinking of most natural resource management professions, including for­ estry, wildlife management, fisheries, range management, and watershed management (Burch 1971). Such thinking can deny the reality of the human element in local, regional, and global ecosystems (Bonnicksen and Lee 1982, Klausner 1971, Vayda 1977). As complex organisms with highly developed cultural abilities to modify their environment, humans directly or indirectly affect almost all terrestrial and aquatic ecosystems (Bennett 1976). Conse­ quently, information for managing watershed ecosystems is incomplete without consideration of human institutions and activities. Sociologists have studied the relationships between human societies and the land base or ecosystems on which they depend for over 60 years (Field and Burch 1990). These studies are distinguished by (1) a holistic perspec­ tive that sees people and their environments as interacting systems, (2) flex­ ible approaches that permit either the environment or human society to be treated as the independent variable in analyzing of society-environment re­ lations, and (3) accumulation of a substantial body of knowledge about how the future welfare of a society is influenced by its uses (or misuses) of land and water (Firey 1990).