Water waves and ship hydrodynamics: An introduction

در بهار سال 1971، رینیر تیرننان از دانشگاه دلاور بازدید کرد و در طی آن یک سری سخنرانی در مورد امواج آب ارائه کرد که این یادداشت ها از آن رشد کردند. کسانی از ما که در آن زمان ممتاز حضور داشته باشیم هرگز این تجربه را فراموش نخواهیم کرد. رئین تیرنرن به راحتی فراموش نمی شود. انرژی به ظاهر تمام نشدنی او ما را کاملاً تحت تأثیر قرار داد. چه کسی می‌تواند تأثیر بی‌حس‌کننده یک شب‌های طولانی مملو از شراب را از گفتگوهای پر جنب و جوش در مورد ادبیات، سیاست، آموزش و پرورش فراموش کند که در اوایل روز بعد ظاهراً غول مو قرمز ظاهراً کاملاً شاداب و مشتاق بحث در مورد مسائل ریاضی ما ظاهر شد. با بینش دقیق و درک قابل توجه، آماده برای سخنرانی در مورد مکانیک سیالات یا تئوری کنترل بهینه یا مجموعه ای از موضوعات دیگر و آماده برای کار تا عصر تا زمانی که چرخه تکرار شود. او سریع‌تر فکر می‌کرد، بیشتر می‌دانست، بیشتر می‌نوشید و کمتر از همه ما انسان‌ها می‌خوابید و به معنای واقعی کلمه ما را خسته می‌کرد. واقعاً چه افتخار نادری بود که در این عیاشی فکری شرکت کردم. علاقه پر جنب و جوش تیرننان به تقریباً همه چیز، همراه با شور و شوق و خوش بینی مسری او، مظهر رویکرد او به زندگی بود. بدون نوک زدن ظریف در حاشیه، او هر لقمه از هر غذا می خواست. در این دوران با تخصص محدود، چهره‌های واقعاً رنسانس، اگر نگوییم منقرض شده‌اند، دست‌کم گونه‌ای به شدت در معرض خطر هستند. اما تیرنرنان یکی از آن نژادهای کمیاب بود.

In the spring of 1971, Reinier Tirnrnan visited the University of Delaware during which time he gave a series of lectures on water waves from which these notes grew. Those of us privi­ leged to be present during that time will never forget the experience. Rein Tirnrnan is not easily forgotten. His seemingly inexhaustible energy completely overwhelmed us. Who could forget the numbing effect of a succession of long wine filled evenings of lively conversation on literature, politics, education, you name it, followed early the next day by the appearance of the apparently totally refreshed red haired giant eager to discuss our mathematical problems with keen insight en remarkable understanding, ready to lecture on fluid mechanics or optimal control theory or a host of other subjects and ready to work into the evening until the cycle repeated. He thought faster, he knew more, he drank more and he slept less than any of us mortals and he literally wore us out. What a rare privilege indeed to have participated in this intellectual orgy. Tirnrnan's lively interest in almost every­ thing coupled with his buoyant enthusiasm and infectious op­ timism epitomized his approach to life. No delicate nibbling at the fringes, he wanted every morsel of every course. In these times of narrow specialization truly renaissance figures are, if not extinct, at least a highly endangered species. But Tirnrnan was one of that rare breed.